راز های الواح هخامنشی، پارسیان زبان عیلامی را دگرگون کردند

مدت طولانی چنین تصور می شد که کاتبان بومی عیلامی زبان، نویسنده متون عیلامی باروی تخت جمشید بودند، اما تحلیل دقیق تر زبان عیلامی هخامنشی نشان می دهد که این زبان، - گونه ایرانی شده زبان عیلامی بوده که به وسیله گویش وران پارسی باستان دگرگون شده است.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، با بازگشت الواح بارو به ایران بعد از 84 سال فرصتی فراهم شده است تا بتوان به تحقیقات پیشین نگاهی داشته باشیم و برخی از موضوعات عمده را در حوزه مطالعات هخامنشی، که با این منابع ارزشمند در حال دگرگون هستند، تأکید کنیم.

به نظر می رسد که این مدارک تنها بخش محدودی از گنجینه های بایگانی باروی تخت جمشید را در بر می گیرند.

برای پارسیانی که پیش از شاهنشاهی هخامنشی در پارسه زندگی می کردند، تمدن شهرنشینی و سنت های کهن کتابت در عیلام، قطب های فرهنگی به حساب می آمدند، پارسیان متقدم برای بیان مقاصد مکتوب خود از زبان عیلامی که به نسخه عیلامی خط میخی نگارش می شد، استفاده می کردند.

مهر حاوی کتیبه (کورش انشانی، فرزند ششپش) که متعلق به دورانی بین اواخر قرن هفتم و اوایل قرن ششم پیش از میلاد بوده، شاهدی بر این مسأله است.

برای مدت طولانی چنین تصور می شد که کاتبان بومی عیلامی زبان، نویسنده متون عیلامی باروی تخت جمشید بودند.