می خواستم وکیل شوم، عریضه نویس شدم

توی گرما و سرما، محل کارش همان گوشه خیابانی است که حالا دیگر پاتوق پیرمردهایی است که انگار جای دیگری برایشان نیست.

عریضه می نویسند و بعضی هایشان مهر فوری درست می کنند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: شاگرد اول کلاس که می خواست وکیل شود، حالا عریضه نویس کنار خیابان است.

هم دوره های سابق که برای خودشان کسی شده اند، می آیند و از جلویش رد می شوند و می روند توی استانداری و فرمانداری و بایرام از آنها خجالت می کشد و صورتش را با دست می پوشاند تا چشمشان به او نیفتد.

توی خیال خودش فکر می کند لابد الان او را می شناسند و پیش خودشان می گویند ای بیچاره، چه عاقبتی داشتی.

این همه درس خواندی و حالا این شدی.

پسر زرنگ کلاس توی آخرین روز امتحان نهایی پنجم دبستان درجا زده.

کارنامه اش با معدل 20 به چه دردی می خورَد وقتی درهای مدرسه برای همیشه به رویش بسته شد.

مرد از یادآوری خاطره های گذشته، بغض می کند.

55 ساله است.

اهل روستای طویقون که با تبریز نیم ساعتی فاصله دارد.

بایرام هر روز مسیر نیم ساعته را از روستا می آید و خودش را به میدان شهدا می رساند و جلوی درِ دادگستری سابق بساطش را پهن می کند.

بقیه عریضه نویس ها هم هستند، همان ها که مثل او به عادت قبل که دادگستری و دارایی را بالاتر منتقل نکرده بودند، چارپایه شان را گوشه ای مستقر می کردند و دفتر و دستکش