تلخی زندگی، شیرینی کار

«من اینجا واقعاً عاشقانه کار می کنم.

راستش را بخواهی تا حالا بدون وضو دست به خمیر نزده ام.

یکی از خوبی های این کارگاه آرامش اعصاب آدم است.

محیط زنانه است و این باعث می شود آدم راحت باشد.

- من اینجا واقعاً عاشقانه کار می کنم.

راستش را بخواهی تا حالا بدون وضو دست به خمیر نزده ام.

یکی از خوبی های این کارگاه آرامش اعصاب آدم است.

محیط زنانه است و این باعث می شود آدم راحت باشد.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: پشت میز سفید رنگ کارگاه شیرینی پزی نشسته و در سکوت، وردنه روی غم هایش می کشد.

خمیر را مالش می دهد و صاف می کند تا یادش برود دختر و پسر کوچکش در خانه کوچک روستایی شان تنها هستند.

یادش برود شوهرش در زندان منتظر اوست تا زهرا برایش دادچه تازه و خوشبو ببرد.

زهرا با چشمانی به رنگ روزگارش هر روز در کارگاه شیرینی پزی کار می کند تا خرج بچه هایش را دربیاورد و دائم خانم طیبه تقوی را دعا می کند که در این شرایط سخت به او و زن های دیگر در کارگاه شیرینی پزی کار داده تا در خانه افسرده نشوند و بتوانند روی پای شان بایستند.

کارگاهی که به پخت شیرینی های سنتی دامغان معروف است و همین طور به زن های سرپرست خانواری که در آن کار می کنند؛ زن هایی که اینجا مثل خواهرانی مهربان پای درد دل های هم می نشینند تا از بار غم های شان برای لحظه ای کم کنند.