اخوان و شهریار کارشان بیخ پیدا می کرد

مفتون امینی، شاعر بازمانده از نسل نیما از گنجینه خاطراتش می گوید.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، مفتون امینی، شاعر، در روزنامه ایران نوشت: این روزها که بیشتر در حال استراحت هستم و باید از خودم مراقبت کنم.

به خاطر همین هم بیشتر در خانه به همراه همسرم وقت می گذرانیم و سعی می کنیم این روزگار را بگذرانیم.

اما از گذشته بسیار خاطره در ذهن من مانده که شاید گفتن و به یاد آوردن همه آنها دو - سه جلد کتاب شود که آن هم در این وضعیت کاغذ به نظر امکانش کمی دشوار می آید.

همان طور که گفته شد این روزها بیشتر به استراحت می پردازم و آنچنان جایی نمی روم؛ البته آن قدیم ها هم خیلی اهل معاشرت و شب نشینی و این طور دورهمی ها نبودم مگر با آدم های بزرگ و استثنایی.

کسانی مثل شاملو و شهریار و چندین نام دیگر.

می گویم شاملو و شهریار و در ظاهر این دو ربطی به هم نداشتند اما من هر دوی این ها را دوست داشتم.

شاید ذهنیت کسی مثل شهریار را قبول نداشتم اما بدون شک کتاب های او بسیار مورد توجه بود و آنهایی که به زبان ترکی می نوشت بیشتر مورد وثوق بودند.

البته نه فقط برای ما ترک زبان ها، بلکه به زبان های زیادی ترجمه می شد و مردم کشورهای دیگر نیز حرف های او را می پسندیدند.

من پیش شهریار زیاد می رفتم یا او وقتی میهمانی داشت از من هم دعوت می کرد بروم پیششان.