«دغدغه دیگران» علیه فرصت زندگی «مادرِ همیشه نگران»

مادران ایران هم مثل دیگران حق زندگی و لذت بردن از آن را دارند.

انگاره یا الگوی مادر همیشه نگران اما این ذهنیت را به بخش قابل توجهی از زنان ما القا کرده که تمام زندگی دغدغه دیگران است.

- .

      عصر ایران؛ نازی عابدی- مادرِ فرزانه همیشه نگران بود، نگران همه چیز و از جمله نگران عروس شدن دخترش؛ این که دیر شده است و سخت می گیرد.

   بالاخره فرزانه به خانه بخت رفت، اما مادرش نبود که رفتن او را ببیند؛ به وقت مراسم عروسی، مادر در آی سی یو بود.

برنامه تالار را لغو کردند و ناگزیر یک محفل کوچک خانوادگی در منزل برپا شد، جشنی بدون شادی؛ با لبخندهایی ساختگی و با اشک های فرزانه که بر گونه هایش می غلتید.

مادر دیگر به خانه بازنگشت و دو روز بعد بر مزار او گریستند.

    آری، مرگ اغلب بی خبر از راه می رسد و بیماری خیلی وقت ها پیش بینی ناپذیر است، آن هم در این عصر دود و ماشین و آهن؛ سال مندی نیز مسائل خود را دارد و باید که با آن کنار آمد، هم خود سالمند و هم اطرافیان؛ اما با همه دشواری ها و پیچیدگی های زندگی، به راستی می توان بهتر زیست و بهتر رفت.

  فرزانه دوست و همکار قدیمی و مادر او نمونه ای از هزاران هزار زن دیروز و امروز است؛ زنانی هر کدام با ویژگی های ارزشمند، اما با ضعف های عملکردی کمابیش مشابه که شاید بارزترین وجه اشتراک بسیاری از آنان نگرانی و دلش