صدای من در این شعرها شنیده می شود

ضیاء موحد از تازه ترین مجموعه شعر خود، «با به اَزِ من» می گوید و بیان می کند: اگر کسی شعر من را بخواند و امضای من پای آن نباشد، می فهمد شعر من است؛ - ضیاء موحد از تازه ترین مجموعه شعر خود، با به اَزِ من می گوید و بیان می کند: اگر کسی شعر من را بخواند و امضای من پای آن نباشد، می فهمد شعر من است؛ صدای من در این شعرها شنیده می شود.

  این شاعر و پژوهشگر ادبی در گفت وگو با ایسنا درخصوص مجموعه شعر جدیدش با عنوان با به اَزِ من که به تازگی روانه بازار کتاب شده است، گفت: تاریخ سرودن شعرها در کتاب مشخص شده است.

شعرهای شش دفتر قبلی که منتشر کردم، به ترتیب تاریخی نبود.

اما کاری که در این مجموعه انجام دادم این است که شعرها را به ترتیب تاریخی و پشت سر هم قرار دادم، تا اگر تحولی در آن ها وجود دارد، خواننده بتواند آن ها را ببیند.

موحد افزود: شعرهای این مجموعه از سال 1346 تا سال 1400 سروده شده اند و آخرین شعر آن، خرما و خون است که برای جنوب گفته ام.

او درباره وجه تمایز با به اَزِ من با دفترهای شعر قبلی خود نیز بیان کرد: یکی از تمایزهای آن، زبان است.

زبان در شعرهای این دفتر از حالت تصویری صرف خارج شده است.

البته شعر من هیچ وقت صرف تصویر نبود و این تفاوت کار من با تصویرگرایان غرب است.