پیامدهای «روانی» وعده های ناممکن نامزدها/ چه کسی پاسخگوست؟

پیامدهای روانی وعده های ناممکن نامزدها/ چه کسی پاسخگوست؟ مرور وعده های غیرممکن، عجیب و گاه بی مبنای بسیاری از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، زنگ خطر وضعیت روانی _ اجتماعی ناامیدی پس از امیدواری را از اکنون به صدا درآورده است؛ به جز یک نامزد، تقریبا همه آنها چنان وعده های حیرت انگیزی می دهند که هر صاحب نظری را به واکنش وامی دارد.

1.

برخی روانشناسان وضعیتی را توصیف کرده اند که با عنوان بحران ناامیدی پس از امیدواری شناخته می شود؛ در این حالت چنانچه فرد یا جامعه به دلایل مختلف، ابتدا به شدت امیدوار و بعد از مدت کوتاهی ناامید شود، پیامدهای خطرناک فردی و اجتماعی بروز خواهد کرد؛ در واقع در این حالت فرد یا جامعه ای که دچار ناامیدی شده ممکن است دست به واکنش های تند و خارج از قاعده بزند که به مراتب زیان بارتر از ناامیدی اولیه خواهد بود.

گفته می شود اگر ناامیدی یا کم امیدی ادامه دار باشد، بسیار کم خطر از شرایطی است که یک امیدواری بزرگ ناگهان، تبدیل به یاس و سرخوردگی شود.

در همین رابطه، می توان به برخی از وعده های فضایی نامزدها اشاره کرد که انتظارهایی در میان مردم ایجاد می کند که کارشناسان بارها تصریح کرده اند، تحقق آن غیرممکن و یا انجام آن با پیامدهای سنگین اقتصادی همراه است: _ سه دهک پایین جامعه بدون هیچ آورده ای صاحب مسکن می شون