حسرت

«رضا هم من را شناخته بود.

کاش با رضا حرف زده بودم.

چه همه سال گذشته بود.

» - رضا هم من را شناخته بود.

کاش با رضا حرف زده بودم.

چه همه سال گذشته بود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، سروش صحت در ستون هفتگی اش در روزنامه اعتماد نوشت: سوار تاکسی که شدم دیدم رضا جلوی تاکسی نشسته است.

رضا دوست صمیمی دوران دبستانم بود؛ صمیمی ترین دوستم.

یک لحظه هم از هم جدا نمی شدیم.

بازی می کردیم، دعوا می کردیم، می خندیدیم، روزنامه دیواری درست می کردیم، حرف می زدیم انگار به هم چسبیده بودیم.

دوره راهنمایی مدرسه هایمان جدا شد و کمی از هم فاصله گرفتیم و وقتی رفتیم دبیرستان فقط گهگاه از هم خبر داشتیم و بعد دیگر تمام.

حالا بعد از سی سال رضا را می دیدم.

رضا جلوی تاکسی نشسته بود و من عقب.

خواستم سلام، علیک کنم و آشنایی بدهم ولی خیلی حال و حوصله نداشتم.

فکر کردم چه بگویم؟ یا او چه حرفی دارد که بزند؟ بعد از سی سال فقط یک خاطره بودیم.

خودم را به ندیدن زدم و هدفون موبایل را توی گوشم فرو کردم و در موبایل غرق شدم.

خوشبختانه رضا هم من را ندیده بود.

وقتی داشت از تاکسی پیاده می شد، یک لحظه نگاهش کردم، پیر شده بود.

حتما من هم همین قدر پیر شده بودم.

چه سال هایی که گذشته بود.

دوباره غرق موبایلم شدم.