زردی من از تو، سرخی تو از من

از مراسم چهارشنبه سوری فقط صداهای بلند ترقه ها و دینامیت ها باقی مانده وتنها در اندک مناطقی مراسم به شکل واقعی برگزار می شود و بته سوزانی پابرجاست.

- چهارشنبه سوری در گذشته هایی نه چندان دور رسم و رسوم خاصی داشت که به دلیل برآورده شدن حاجات و نیازها ، این شب برای دارالخلافه نشینان از حرمت بالایی برخوردار بود.

به آخرین سه شنبه سال، چهارشنبه سوری گفته می شود و بسیاری از مردم معتقدند که در این شب نور الهی در کوه طور بر حضرت موسی ظاهر می شود و یا این که در این شب آتش نمرود برای حضرت ابراهیم تبدیل به گلستان می شود، عده ای بر این باورند در این شب آهن در دست حضرت داوود نرم می شود و به قولی با خوردن سم اسب طهمورث به سنگ و جهیدن آذرخش از آن، آتش کشف می شود یا آن که در این شب زرتشت به پیغمبری می رسد و در نهایت مختار ثقفی در این شب به قتلگاه حسین به علی رفته و دمار از روزگارشان در آورده و.

در نهایت هر آنچه که به ذهن مردم می رسید و جنبه تقدس داشت، به این شب اسطوره ای نسبت می دادند.

در کل با جمع این وقایع ، شب چهارشنبه آخر سال برای ایرانیان شب شادی شناخته شده و سنن و عقاید و خرافاتی در نظر گرفته شده بود که به تدریج کم رنگ کم رنگ شد و تا این که امروزه هیچ اثری از آنها باقی نمانده است.