سوخت بری در سراوان انتخاب نیست، جبرِ جغرافیایی است

«با بقیه زنان روستا جمع شدیم و رفتیم پاسگاه.

التماس و خواهش کردیم که بگذارید اینهایی که کلی راه آمده اند، بروند.

اما کسی به حرف مان گوش نکرد.

- با بقیه زنان روستا جمع شدیم و رفتیم پاسگاه.

التماس و خواهش کردیم که بگذارید اینهایی که کلی راه آمده اند، بروند.

اما کسی به حرف مان گوش نکرد.

سه روز که می گذرد، گرسنگی و انتظار فشار می آورد و داستان می شود همان که نباید می شد.

حوادث هفته گذشته سراوانِ سیستان و بلوچستان همچنان مورد توجه رسانه هاست.

سیده زهرا عباسی در گزارشی میدانی که روزنامه همشهری منتشر کرد به جزییات و عوامل دخیل در این حادثه از زبان اهالی سراوان پرداخته است که در ادامه می خوانید: ماجرا از پشت دیوار مدرسه شمّ سر شروع شد، اما پیش از آن هم شرایط عادی نبود.

800-700 گازوییل کش از 3روز قبل تر صف کشیده بودند کنار روستا و اجازه ورود و خروج نداشتند.

حتی پادرمیانی زن های شمّ سر هم راه خروج شان را باز نکرد.

مسئولان می گویند گازوییل کش ها به اندازه کافی صبور نبودند.

چند روز پیش از حادثهکنار پاسگاه مرزی شمّ سر راه باریکی به اندازه عبور و مرور یک خودرو باز است؛ راهی که اهالی می گویند چند روز پیش از ناآرامی ها به روی گازوییل کش ها بسته شده بود.