شریف اشراف؛ رِنجِری که از آمریکا شروع کرد و در غرب کشور جاودان شد

شریف اشراف؛ رِنجِری که از آمریکا شروع کرد و در غرب کشور جاودان شد به گزارش  خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ارتش جمهوری اسلامی ایران و افسران و سربازان حاضر در آن از ابتدای تشکیل این نهاد همواره با فداکاری عجین بوده و هستند.

- به گزارش  خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان"، ارتش جمهوری اسلامی ایران و افسران و سربازان حاضر در آن از ابتدای تشکیل این نهاد همواره با فداکاری عجین بوده و هستند.

اخیرا با در خواست ارتش جمهوری اسلامی ایران از فرمانده کل قوا و تصویب معظم له  نشان فداکاری به تعدادی از شهدای شاخص ارتش اعطا شده است.

در واقع این نشان از سوی فرمانده کل قوا به دانشگاه افسری امام علی (ع) اعطا شد که معنای خاصی دارد و آن هم تقدیم یک هزار و 184 شهید از این دانشگاه به انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس است.

مراسم اهدای نشان فداکاری به 12 شهید شاخص ارتش با حضور فرمانده کل ارتش و خانواده شهدا هفتمین روز از اسفندماه امسال نیز شاهد اهدای نشان فداکاری به 12 شهید شاخص ارتش بودیم که یکی از این شهدا امیر سرلشکر شهید شریف اشراف است که در ادامه با زندگی او آشنا می شویم؛ دلیرمردی که در دوران ستم شاهی رژیم پهلوی وارد ارتش شد، اما تحت تأثیر اوضاع فرهنگی و اجتماعی حاکم قرار نگرفت و سعی کرد تخصص و تجربه های لازم را کسب کند تا بتواند در آینده یکی از خادمان ارتش اسلام باشد.

امیر سرلشکر شهید شریف اشراف یکی از شهدای شاخص ارتش جمهوری اسلامی ایران است که دومین روز از فروردین ماه سال 1316 در شیراز متولد شد.

او در همان دوران کودکی از داشتن پدر و مادر محروم شد و به همراه خواهرانش باقی عمر را در منزل عمه اش سکونت داشت.

او تحصیلاتش را تا سال اول دبیرستان ادامه داد و به واسطه علاقه اش به نظامی گری سال های دوم و سوم دبیرستان را در دبیرستان نظام شیراز گذراند.

  پس از پایان دوران دبیرستان به تهران اعزام شده و به دانشکده افسری ارتش رفت.

  شریف سه سال پس از ورود به دانشکده افسری ارتش به درجه ستوان دومی رسید و پس از این هم تحصیلاتش را در دانشکده افسری ادامه داد.

حال زمان این رسیده بود که شریف به عنوان دانشجوی ممتاز دانشکده افسری ارتش برای تکمیل شدن تحصیلاتش زبان انگلیسی را هم در دانشکده افسری یاد بگیرد تا برای طی دوره های پیشرفته به آمریکا برود.

او در آمریکا دوره های تکاوری کوهستان (رنجر)، چتربازی مقدماتی و عالی را گذراند و در سال 1339 به ایران بازگشت.

پس از بازگشت به ایران، او به زادگاهش شیراز رفت تا خدمت رسمی خود در ارتش را آغاز کند.

پس از ورود به مرکز پیاده شیراز بود که به عنوان استاد اسلحه شناسی مشغول به خدمت شد و پس از گذشت سه سال در سال 1343 در مسابقات سنتو ی دانشکده افسری شرکت کرد.

شریف در این مسابقات مقام دوم تیراندازی با اسلحه کمری را کسب کرد و فرماندهش به همین دلیل او را به لشکر گارد در تهران منتقل کرد.

  او در سال 1339 پس از بازگشت به ایران ازدواج کرد و پس از ورود به لشکر گارد در تهران محیط آن جا را مناسب ندید، چراکه او و همسرش از افراد مذهبی بودند.

همسرش در این باره می گوید: از همان ابتدا من و شریف متوجه شدیم که زندگی ما با محیط گارد و افراد آن هیچ گونه هماهنگی و سازگاری ندارد، به همین دلیل در انزوای کامل بودیم؛ جلسات، میهمانی ها و سرگرمی های آنها، به خصوص در باشگاه افسران، خلاف شئون زندگی ما بود و هرگز در آن مجالس شرکت نمی کردیم.

.

شریف به علت تقید بسیار خود به امور دینی و مذهبی با دیدن این شرایط  فعالیت های دینی خود در دانشکده افسری را آغاز کرد.

همسرش فعالیت های دینی او را چنین شرح می دهد: همسرم در سال 1347 تقاضا کرد که افسر امور دینی شود، ولی مورد موافقت فرماندهان قرار نگرفت.

اما با تمام مخالفت ها، تمام کار های مسجد لویزان با او بود و از آن مهم تر، همسرم از سال 1347 شروع به نوشتن قرآن کرد که تقریبا 10 سال طول کشید.

او همیشه می گفت، هر وقت این قرآن تمام شود، عمر من هم تمام خواهد شد و همین طور هم شد؛ چون حدود دو ماه پس از اینکه کار نوشتن قرآن به پایان رسید، وی نیز به شهادت رسید.

از جمله تبلیغات او، خریداری تعداد زیادی قرآن و تقسیم آن بین افسران و درجه داران بود.

وقتی از او می پرسیدم چرا این کار را انجام می دهی؟ می گفت: من این قرآن ها را در اختیار افراد قرار می دهم تا آن ها مجبور شوند قرآن بخوانند.

اعزام افسر انقلابی و مومن ارتش به دوره عالی شریف در سال 1349 برای طی دوره عالی به شیراز منتقل شد و فعالیت خود را به مدت 3 سال در مرکز پیاده شیراز ادامه داد.

پس از گذراندن دوره عالی به تهران اعزام شد تا دوره دافوس را در این شهر طی کند.

پس از اتمام دوره دافوس به شهر بد آب و هوا و مرزی خاش منتقل شد تا خدمتش را در همین شهر ادامه دهد.

اما 8 ماه نگذشته بود که او را به دفتر ویژه اطلاعات به ریاست حسین فردوست احضار می کنند تا تحت نظر باشد.

شهید اشراف تا سال 1357 و پیروزی انقلاب اسلامی در همان دفتر ویژه اطلاعات مشغول خدمت بود.

عشق و ارادت این شهید بزرگوار به امام خمینی (ره) و حرکت ضد استکباری و عدالت خواهانه ملت ایران، باعث شد تا تحت نظر قرار گیرد.

او حتی در شرایط و جو پلیسی حاکم بر اداره در جلسه ای که مثلا برای بیان آزاد نظرات و طرح های پیشنهادی برخی مسئولین و کارکنان برای مقابله با مبارزات انقلابی تشکیل شده بود، بدون ترس و واهمه گفت: خواسته آقای خمینی و به دنبال آن حرکت انقلابی مردم بر حق است و شاه باید از آقای خمینی عذر خواهی کند.

همان موقع بود که فرماندهان گارد شاهنشاهی که در آنجا حاضر بودند به ناگهان سکوت کرده و با تعجب به  شریف نگاه کردند.

شهید اشراف پس از پیروزی انقلاب اسلامی چه فعالیت هایی انجام داد؟ شریف با مشاهده پیروزی انقلاب اسلامی احساس کرده بود که آنچه او و مردم ایران می خواستند محقق شده و به همین دلیل هم خدمت خود را پس از انقلاب نیز به عنوان فرمانده پادگان آموزشی 06 نیروی زمینی ارتش آغاز کرد.

او انسانی با اخلاق  و رفتار نیکو بود که بسیاری را به خود علاقه مند کرده بود و بسیاری از دانشجویان این مرکز او را همچون پدر دوست می داشتند.

6 ماه پس از این معاون لشکر 21 حمزه شد و با وقوع درگیری های ضد انقلاب و مشاهده نا امنی در غرب کشور به صورت داوطلبانه به آن منطقه رفت.

هنگامی که شهید اشراف به کردستان رفت، دو ماه از نوشتن قرآن خطی او می گذشت.

او به دوستانش گفته بود که من از این ماموریت زنده برنمی گردم.

گویا از شهادت خود آگاه شده بود.

گردان دوم از لشکر یکم گارد، (بعد ها لشکر 1 و 2 گارد، لشکر 21 حمزه را تشکیل دادند) با هدایت شریف اشراف، در پادگان سردشت حضور داشت که قرار شد با گردانی دیگر تعویض شود.

شهید شریف اشراف، برای نظارت بر تعویض دو گردان به کردستان عزیمت کرد.

گردان تعویض شده هنگام بازگشت از پیرانشهر به سمت بانه، ناگهان با گروهی از عناصر ضد انقلاب درگیر شده، در این درگیری تعداد زیادی از جمله شریف اشراف به شهادت رسیدند.

سرتیپ دوم ابوالقاسم سمندر که در آن روز به وسیله بی سیم با شریف اشراف ارتباط داشته، می گوید که آخرین مکالمه ای که از شهید اشراف شنیدم این بود که او مردم بانه را به کمک فرا می خواند.

همچنین گروه خود فروخته ضد انقلاب را که در بانه باعث درگیری شده بودند، به آرامش دعوت می کرد.

چند لحظه بعد صدای بی سیم چی را شیندم که می گفت: دیگر از روی پل نمی توانیم جلوتر برویم و ناگزیر به ترک خودرو هستیم.

شهید اشراف طبق همین روایت که از همرزمش نقل شده تا آخرین گلوله خود در مقابله با ضد انقلاب ایستادگی کرد و در نهایت پس از گذشت یک هفته از اعزامش به کردستان در دهمین روز از آبان سال 1358 شربت شهادت را نوشید.

امیر سرتیپ شاهین راد فرمانده لشکر 21 حمزه از پیشکسوتان نامی ارتش که پس از فرماندهی مرکز آموزش 01 و دانشکده فرماندهی و ستاد، به معاونت اطلاعات و عملیات نیروی زمینی منصوب شد نیز در لشکر گارد خدمت می کرد درباره شریف اشراف می گوید: شهید اشراف از معدود افسرانی بود که از بُعد معنوی بسیار غنی بود؛ به طوری که نیمی از قرآن را حفظ کرده بود.

او از نظر جسمانی نیز قوی بود و دوره تکاوری، یعنی یکی از سخت ترین دوره های نظامی ویژه ارتش را با موفقیت طی کرد و در این فن به مقام استادی رسید و در مقام استاد تکاوران، این فن را تدریس می کرد.

از طرفی دیگر، وی دوره های عملی و نظامی را هم گذرانده بود و از نظر عملی نیز فردی مطلع و آگاه به شمار می آمد.

همسر این شهید نیز درباره او می گوید: به خاطر دارم روزی را که برای زیارت حضرت معصومه (س) به قم رفته بودیم.

پس از زیارت به موزه آستان رفته، قرآن های خطی بسیاری را مشاهده کردیم.

در حال تماشای قرآن بودیم که متوجه شدم شریف کنجکاوی زیادی از خود نشان می دهد.

به او گفتم: تو هم می توانی قرآنی خطی بنویسی.

پس از بازگشت، با توجه به پیش زمینه ای که در ایشان بود و نیز علاقه فراوان وی به قرآن کریم، به تهیه و تدارک نوشتن یک جلد قرآن کریم خطی اقدام کرد.

در همان ابتدای نوشتن قرآن به من گفت: هر وقت نوشتن قرآن تمام شود، عمر من تمام می شود .

او نوشتن قرآن را در سال 1347 آغاز کرد و در سال 1358 به پایان رساند.

این قرآن هم اکنون با شمشیر و لباس های نظامی او، در موزه شهدا نگهداری می شود.

شریف به من می گفت از سال 1347 که شروع به نوشتن قرآن کردم، تا سال 1357 که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید.

هر مسجدی که ساخته شده لااقل آجری از آن متعلق به من است.

وصیتنامه شهید شریف اشراف و یک نکته جالب امیر سرلشکر شهید شریف اشراف وصیتنامه ای هم دارد که به شرح زیر است: بسم الله الرحمن الرحیم آن کس که تو را شناخت جان را چه کند / فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنــی هر دو جهانش بخشــی / دیوانه تو هــر دو جهان را چه کـنـد همسر عزیزم، تو بهتر از هر کسی با خصوصیات اخلاقی من آشنا هستی، تو نیک می دانی که عشق و علاقه عرفانی من به امام امت حد و مرزی ندارد، این انس و الفت من به حضرت امام، یک وابستگی روحی و فاقد زمان و ابدیت است، من با تمام وجودم کوشیده ام تا فرمان امام عزیز را به بهای جان بخرم، بعد از مرگم، عکس کوچک مرا در قسمت تمثال مبارک امام ملصق کن تا تسکین بخش روحم گردد، از فرزندانم به نیکی مراقبت کن و به آنان چگونه زیستن و چگونه مردن را بیاموز و خط امام را سرمشق زندگی خود گردان، این دنیا محل گذر است و دلبستگی به آن نداشته باش، توشه آخرت را غنی ساز.

هرگز نمیـرد آن که دلش زنـده شد به عشق / ثبـــت است بــر جریـــده عالـــم دوام مـــــا به پایان آمد این دفتر / حکایت همچنان باقی است / به صد دفتر نشاید گفت وصف الحال مشتاقی انتهای پیام/
کلید واژه ها: ارتش جمهوری اسلامی ایران - جمهوری اسلامی ایران - ارتش جمهوری اسلامی - جمهوری اسلامی - باشگاه خبرنگاران - فرمانده کل قوا - اسلامی - فداکاری - دانشگاه افسری امام علی - خبرنگاران - جمهوری - ارتش - ایران - غرب کشور - دانشگاه - سربازان - دوران دفاع مقدس - فرمانده - دانشگاه افسری - انقلاب اسلامی - باشگاه - امنیتی - دفاع - آمریکا - دفاعی - سیاسی - تشکیل - دفاع مقدس - کشور - گروه