مادر باید کافی باشد نه کامل

باور درست در زمینه نقش مادری، همان نگرش «مادر کافی» است.

مادری که یک زندگی شخصی جدا از فرزندش برای خود تعریف می کند و تمام شادی و لذت زندگی خود را به فرزندش محدود نمی کند.

- ایسنا/خراسان رضوی یک روانشناس گفت: باور درست در زمینه نقش مادری، همان نگرش مادر کافی است.

مادری که یک زندگی شخصی جدا از فرزندش برای خود تعریف می کند و تمام شادی و لذت زندگی خود را به فرزندش محدود نمی کند.

در فرهنگ ما نقش مادری همیشه با صفت ها و القابی نظیر فداکاری و از خودگذشتگی تعریف می شود و از مادران همواره به عنوان انسان های مقدس و خستگی ناپذیر که تمامی هم و غم و تلاش های روزانه خود را وقف فرزندان و رشد و پیشرفت و سعادت آنها می کنند، یاد می شود.

از آنجایی که صفت فداکاری به معنی چشم پوشی از فعالیت و رفتاری است که فرد خواهان آن است یا عمل کردن به گونه ای که مطلوب فرد نیست، تعریف می شود، در مصاحبه با یک روانشناس به بررسی این مسئله پرداخته ایم که آیا این نگرش باعث رشد و پیشرفت زنان می شود و یا بالعکس محدود کردن مادران به نقش مادرانگی را در پی دارد.

همچنین سعی کرده ایم به این سوال پاسخ دهیم که یک مادر چطور می تواند به تعالی و رشد شخصی خود در کنار نقش مادری بپردازد.