تبعات وابستگی دبی به ابوظبی

بحران کرونا در دبی و بحران اقتصادی ناشی از آن سبب شده تا بار دیگر دینامیسم قدرت در این شیخ نشین حاشیه خلیج فارس در معرض تغییر قرار بگیرد؛ تغییراتی که شاید به صورت مستقیم و غیرمستقیم در برخی حوزه ها بر روی ایران تاثیرگذار باشد.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازگروه بین الملل یکتاپرس، در ماه های اخیر شاید آنچه که بیش از همه اخبار درباره شیخ نشین امارات توجه رسانه های عمومی را جلب کرده باشد، برقراری روابط رسمی بین این شیخ نشین و رژیم صهیونیستی است.

برقراری روابط این شیخ نشین حاشیه خلیج فارس با رژیم صهیونیستی با واکنش های مختلفی در بین کشورهای مختلف همراه شد که به جز حامیان رژیم صهیونیستی سایر کشورهای اسلامی این رفتار امارات را محکوم کرده و خواستار تجدیدنظر در این تصمیم شدند.

جالب اینجاست که اعتراض به این تصمیم تنها محدود به خارج از امارات نماند بلکه در داخل امارات هم برخی شیخ نشین ها چنین رفتاری را خلاف منافع سایر شیخ نشین ها دانستند.

واقعیت هم این است که بخش مهمی از آنچه که ما به نام رفتار امارات در بیرون از مرزها می شناسیم، نتیجه سیاست های مستقیم محمد بن زاید آل نهیان ولی عهد حاکم ابوظبی و جانشین فرماندهی نیروهای مسلح امارات است.

محمد بن زاید در سایه ناتوانی خلیفه بن زاید که از سال 2014 میلادی سکته کرده عملاً هدایت سیاست خارجی و امنیتی امارات را در اختیار گرفته است.

سیاست خارجی امارات از سال 2014 و با هدایت محمد بن زاید به دنبال استفاده از توان مالی ابوظبی برای گسترش نفوذ در منطقه بوده است.

* سیاست تهاجمی ابوظبی در منطقه به دنبال چیست این سیاست چند دستور کار دارد که مهم ترین آنها تلاش برای کنترل آبراهه ها و بنادر مهم در منطقه خاورمیانه بوده است.

نقطه کانونی این سیاست شرکت بین المللی بنادر دبی است که موتور محرکه امارات برای تشکیل این امپراطوری منطقه ای است.

برای اجرایی شدن همین سیاست امارات علاوه بر سرمایه گذاری های گسترده دست به ماجراجویی های نظامی در نقاط مختلف خاورمیانه زده است.

حضور در کشور لیبی و حمایت از خلیفه حفتر ، امضای تفاهم نامه دو جانبه با منطقه خودمختار سومالی لند برای توسعه یک بندر و پایگاه هوایی و همچنین تلاش برای استقرار در خاک سودان بخشی از این راهبرد جاه طلبانه است.

اوج این سیاست نیز مربوط به مداخله نظامی امارات متحده عربی در جنگ چندین ساله علیه مردم مظلوم یمن است.

مهم ترین هدف امارات و شاید بهتر است بگوییم ابوظبی از مداخله در این منطقه تلاش برای کنترل تنگه باب المندب و منطقه راهبردی عدن است.

علاوه بر این امارات جزیره راهبردی سقطری را در نزدیکی سواحل یمن به اشغال خود در آورده و در حال ساخت و سازهای گسترده نظامی در این منطقه است.

طبیعی است که در این مسیر ابوظبی از حمایت گسترده رژیم صهیونیستی و آمریکا نیز بهره می برد.

در طول سال های گذشته ابوظبی یکی از مهم ترین تأمین کنندگان مالی لابی های ضد ایران در واشنگتن بوده است.

علاوه بر این ابوظبی تلاش گسترده ای برای همراهی با رژیم صهیونیستی و امارات برای تحدید قدرت منطقه ای ایران به خرج داده که اوج آن برقراری رابطه رسمی با رژیم صهیونیستی و افتتاح سفارت این رژیم بوده است.

در این میان علاوه بر این راهبرد دینامیسم داخلی شیخ نشین های درون فدراسیون امارات نیز حائز اهمیت است.

* بحرانی که ابوظبی را به قدرت مطلق در امارات تبدیل کرد یکی از موانع داخلی در خصوص جاه طلبی های محمد بن زاید تعارضی است که بین ابوظبی و سایر امارت ها برای چنین برنامه هایی وجود دارد.

مهم ترین رقیب ابوظبی، امارت دبی است.

دبی بر خلاف ابوظبی بهره چندان خاصی از منابع نفتی نبرده و به منابع حاصل از تجارت و گردشگری متکی است.

بر خلاف ابوظبی، دبی با داشتن رابطه حسنه با تمام همسایگان امارات توانسته به یک هاب تجاری و مرکز مبادلات مالی منطقه تبدیل شود.

بر خلاف ابوظبی دبی دلیلی برای ماجراجویی های منطقه ای نمی بیند.

بر اساس قوانین داخلی امارات، هر کدام از شیخ نشین های هفت گانه در مسائل داخلی خود کاملاً خودمختار بوده و حتی ساختار امنیتی جداگانه ای نسبت به سایر امارات دارند.

دبی در سایه همین استقلال و رونق گردشگری و تجارت توانسته بود به نوعی توازن قوا دست پیدا کند.

با این حال از سال 2009 میلادی این توازن قوا به تدریج از دست رفت.

در سال 2009 میلادی بحران اقتصادی جهانی با ترکیدن حباب بازار مشتقه مالی در آمریکا آغاز شد.

این بحران موجب سقوط سنگین صنعت ساختمان سازی به عنوان اصلی ترین صنعت بومی دبی شد.

بسیاری از بدهکاران ماشین ها و ساختمان های خود را رها می کردند تا تحت تعیقیب قضایی قرار نگیرند.

بر خلاف ابوظبی، دبی فاقد منابع طبیعی بود که بتواند این بحران را بدون نیاز به کمک پشت سر بگذارند.

در چنین شرایطی بود که ابوظبی پیشنهاد یک بسته نجات 20 میلیارد دلاری را بر روی میز امیر دبی گذاشت.

هدف از این ارائه این بسته پرداخت دیون و اوراق قرضه ای بود که امکان عدم پرداخت آن ها از سوی دبی قدرت گرفته بود.

با این حال این بسته نجات مالی بهای سنگینی برای دبی به همراه داشت.

امیر دبی مجبور شد تا در مقابل امتیازات مهمی را به ابوظبی تقدیم کند که مهم ترین آن همراهی با سیاست های یکجانبه و ماجراجویانه ابوظبی در نقاط مختلف خاورمیانه بود.

در کنار این با ادغام برخی نهاد و شرکت های بزرگ مالی نظارت ابوظبی برای تراکنش ها و فعالیت های مالی دبی شدت گرفت.

در همین راستا بود که واحد بررسی های مجرمانه بانک مرکزی ابوظبی که عملاً بازوی منطقه ای وزارت خزانه داری آمریکا محسوب می شد به نظارت بر روی تمام تراکنش های بانک های ایرانی پرداخت.

با فشار گسترده آمریکا بانک های مستقر در دبی یک به یک تمام ارتباطات خود را با ایران قطع کردند که در نهایت با خودداری بانک اسلامی نور در دبی از همکاری با ایران بازار ارز ایران دچار یک نابسامانی طولانی مدت شد که اوج آن آبان سال 91 بود.

همین اتفاق در بازه های زمانی دیگر از جمله زمستان سال 95 و بهار سال 97 پس از خروج آمریکا از برجام روی داد.

* تاریخ تکرار می شود حالا و با اتفاقات که با شیوع کرونا" روی داده به نظر می رسد که تاریخ به گونه ای دیگر در حال تکرار شدن است.

شیوع این ویروس در ابعاد گسترده نه تنها سبب قرنطینه های طولانی در دبی برای جلوگیری از شیوع بیشتر شده بلکه به دلیل رکود جهانی سفر گردشگران خارجی نیز به شدت کم شده است.

بر اساس آمارها نزدیک به 74 درصد از میزان سرمایه گذاری در امارات کاسته شده است.

از سوی دیگر به دلیل نیاز به صدور بسته های نجات مالی میزان بدهی دولت دبی به 65 درصد تولید ناخالص ملی این امیرنشین رسیده و حتی درباره تبعات ناخوشایند فروپاشی بیمه ها در این امیرنشین هشدار داده شده است.

این در حالی است که صنعت ساختمان سازی دوبی نیز حال و روز خوبی ندارد و نزدیک به یک میلیون واحد مسکونی در امارات خالی است.

روند مداوم کاهش اجاره بها نیز سبب شده بسیاری از شرکت های ساختمانی توان نقد کردن مطالبات خود را نداشته باشند.

فارغ از بدهی های حاکمیت و بانک های دبی، شرکت هایی که با حمایت مستقیم شیخ محمد بن راشد آل مکتوم ، حاکم دبی، شکل گرفته اند، پیش تر 6.

8 میلیارد دلار وام گرفته بودند که سررسید آن سال آینده میلادی است و همچنین این شرکت ها 3.

1 میلیارد دلار اوراق قرضه منتشر کرده بودند که سررسید آن نیز سال 2022 فرا خواهد رسید.

اوج این مصیبت اقتصادی زمانی خود را نشان می دهد که بدانیم شاخص بورس دبی به همان دورانی بازگشته که اقتصاد این کشور درگیر بحران سال 2006 بوده است.

دبی تلاش می کند تا با صرفه جویی در مخارج جلوی بحران مالی را بگیرد اما واقعیت این است که این امیرنشین چاره ای جز دراز کردن دست مقابل ابوظبی به عنوان برادر ثروتمندتر ندارد.

هنوز ابعاد بسته نجات مالی ابوظبی برای دبی روشن نیست اما به نظر می رسد که بخش مهمی از آن ادغام نهادهای مالی دبی و ابوظبی از جمله بورس باشد.

در سال 2009 این اقدام محدود به برخی از شرکت های صنعتی همچون آلومنیوم دبی بود اما این بار قرار است ابعاد ادغام ها بسیار فراتر باشد.

یکی از این پیشنهادات ادغام کامل بورس دبی و ابوظبی است.

بر طبق اخبار منتشر شده قرار است مدیریت این ادغام با شرکت سرمایه گذاری مبادله باشد که خود از ادغام دو صندوق سرمایه گذاری در سال 2015 بوجود آمده است.

با توجه به ابعاد این ادغام می توان گفت که دبی به صورت کامل زیر چتر ابوظبی قرار خواهد گرفت و این امارت به طور کامل تابع ابوظبی خواهد شد.

* ربط ماجرا به ایران این رویداد با وجود اینکه عملاً مربوط به تحولات داخلی امارات است اما با توجه به اهمیت دبی برای مبادلات مالی ایران می تواند عواقبی را برای تهران به همراه داشته باشد.

تابعیت کامل و بی چون و چرای دبی از ابوظبی می تواند ابزارهای محدودیت ساز مالی بیشتری در اختیار وزارت خزانه داری آمریکا قرار دهد تا در صوت لزوم فشار بیشتری به اقتصاد ایران وارد شود.

البته در سال های اخیر وابستگی تجاری ایران به بازار ارز امارات تا حدودی کاهش یافته اما هنوز صرافی های دبی نقش مهمی در مبادلات روزانه بازار ارز تهران ایفا می کنند.

نکته دیگر در این باره تلاش رژیم صهیونیستی برای نفوذ در ساختار دبی و به خصوص جمعیت مقیم ایرانیان این کشور است.

به طور حتم امیرنشین دبی از حساسیت ایران نسبت به این مساله آگاه است اما روند تحولات اخیر نشان می دهد که شاید در آینده نه چندان دور شاهد افتتاح کنسولگری رژیم صهیونیستی در دبی باشیم.

برای مقابله با تبعات احتمالی این مساله راه های فراوانی در مقابل ایران وجود دارد اما شاید مهم ترین آن مشخص کردن خطوط حساسیت ایران برای امارات باشد.

همچنین توجه به یافتن مسیرهای جدید برای مبادلات ارزی نیز یکی از راه هایی است که به طور حتم تبعات احتمالی را کاهش خواهد داد.

انتهای پیام/
کلید واژه ها: رژیم صهیونیستی - شیخ نشین - حاشیه خلیج فارس - صهیونیستی - برقراری روابط - امارات - خلیج فارس - برقراری - کشورهای اسلامی - بحران اقتصادی - کشورهای مختلف - قرار - مستقیم - رژیم - بحران کرونا - روابط - رفتار - تصمیم - حاشیه - تغییر - مختلف - بحران - تاثیرگذار - بین الملل - سایر - خلیج - فارس - اقتصادی - خواستار - وابستگی