معلولان در انزوای کرونا

افراد دارای معلولیت بیشتر در معرض خطرات ناشی از ویروس کرونا هستند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: «من که آسیب نخاعی دیده ام و دوستانم که مشکلات من را دارند، - افراد دارای معلولیت بیشتر در معرض خطرات ناشی از ویروس کرونا هستند.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، روزنامه ایران نوشت: من که آسیب نخاعی دیده ام و دوستانم که مشکلات من را دارند، توی مخارج زندگی مانده ایم و صدای ما هم به جایی نمی رسد.

هر سال 13 آذر که روز جهانی معلولان است مسئولان وعده می دهند ولی فراموش می شود تا سال بعد که دوباره تکرار می شود.

این حرف های امین معینی است که سال 92 طی حادثه ای آسیب نخاعی دید و از آن به بعد روی ویلچر نشست.

او مانند بسیاری از معلولان، کسب وکار کوچکی داشته که وابسته به حضور مردم برای خرید کارهایش بوده یا در نمایشگاه های مختلف آنها را برای فروش می گذاشته و حالا در وضعیت قرنطینه و محدودیت های رفت وآمد شرایط اقتصادی سختی را تجربه می کند.

همه گیری کووید19 و در پی آن محدودیت های رفت وآمد و قرنطینه برای همه اقشار جامعه روزهای سخت و پرچالشی را ایجاد کرده است اما برای اقشار آسیب پذیر مانند افراد دارای معلولیت این سختی ها دو چندان است.

مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی طی گزارشی اعلام کرده است برحسب داده های نظرسنجی صورت گرفته از جامعه معلولان کشور حدود 80درصد از پاسخ دهنده ها خود را نیازمند کمک فوری اقتصادی توصیف کرده اند.

امین معینی یکی از مهم ترین مشکلات را کمبود کمک هایی می داند که با شروع همه گیری و افزایش هر روزه قیمت ها، ناچیزتر از همیشه شده است: از ابتدای سال که وارد دوره کرونا شدیم مبلغ 250 هزار تومان برای تهیه اقلام بهداشتی به ما دادند.

بعد از آن خود شهرداری و بنیاد مستضعفان یک سبد معیشتی محدودی را پخش کردند که از طرف شهرداری به انجمن ها سپرده شد و به خاطر هماهنگ نبودن انجمن هایی که در این زمینه کار می کنند خیلی ناعادلانه توزیع شد مثلاً یک نفر که چند جا عضو بود توانست چند تا از این سبدها را بگیرد ولی یکسری افراد اصلاً به دستشان نرسید.

ماه رمضان هم نتوانستند به صورت جامع پخش کنند.

او از دوستانی می گوید که منبع درآمدی ندارند و از طریق کسب و کارهای کوچک زندگی می کنند اما در این شرایط اقتصادی دیگر مردم میلی به خرید محصولات صنایع دستی ندارند و اصلاً جایی هم برای عرضه وجود ندارد: من شیلد محافظ صورت تولید می کردم که الان بازاری ندارد و جاهای محدودی برای فروش داریم.

در طرح هایی که برای حمایت از دستفروشان بود هم معلولان فراموش شده اند.

او همچنین از ماهی 123 هزار تومان مابه التفاوت یارانه و 60 هزار تومان مبلغ مستمری گله دارد.

یکی از هزینه هایی که برای افراد آسیب نخاعی هر ماه واریز می شود مبلغ 70هزار تومان برای خرید لوازم بهداشتی مانند پوشک و سوند است؛ 70 هزار تومانی که حتی هزینه یک روز نفس کشیدن در تهران هم نمی شود: الان ما یک بسته پوشک 14 عددی را که برای 7 روز استفاده می شود بالای 100 هزار تومان می خریم.

حالا سوند و زیرانداز و دارو به کنار.

این هزینه ها به راحتی ماهی 700 هزار تومان تا یک میلیون و پانصد هزارتومان می شود.

به نظر شما با 70هزار تومان چه کار می شود کرد؟ ناصر سرگران، فعال حقوق معلولان است و نابینا.

او از حمایت های بهزیستی و سبد کالا برای اقشار آسیب پذیری می گوید که در چند نوبت به دست افراد رسیده است: واقعیت این است که این حمایت ها کافی نیستند یعنی این میزان حمایت، متناسب با نیازمندی های یک فرد دارای معلولیت نیست.

تورمی که در ماه های اخیر بر فضای اقتصادی کشور حاکم بود همه را تحت تأثیر قرار داده؛ یعنی اگر تا پیش از این نهادهای غیر دولتی هم وارد می شدند و به این افراد کمک می کردند، در حال حاضر آن حمایت ها قطع و این باعث فشار مضاعفی بر معلولان شده است.

سرگران معتقد است کرونا به خودی خود مشکل ساز نبوده بلکه تصمیم گیری ها و اقدامات غیر کارشناسی، دست به دست هم داده که کرونا به تهدید جدی تری برای افراد دارای معلولیت تبدیل شود.

او اولین تأثیر این مشکلات اقتصادی را روی زندگی و روان افراد دارای معلولیت می بیند که باعث منزوی شدن آنها شده است: اولین اثر این وضعیت، انزوای معلولان است.

وقتی یک فرد دارای معلولیت نمی تواند هزینه یک عصا یا ویلچر با کیفیت را بپردازد، طبعاً نمی تواند راحت، آزاد و مستقلانه تردد کند.

مشکل دیگر این است که خانواده فرد دارای معلولیت در این وضعیت اقتصادی به تدریج به مشکل برمی خورند و همین گاهی باعث از هم گسستن خانواده می شود.

افراد دارای معلولیت بیشتر در معرض خطرات ناشی از ویروس کرونا هستند.

آن طور که امین معینی در حرف هایش به برخورد دست با چرخ ویلچر می گوید و ناصر سرگران از مناسب نبودن بیمارستان ها برای پذیرش افراد دارای معلولیت مبتلا به کرونا، نشان می دهد موقعیت این قشر تا چه اندازه از نظر سلامتی شکننده است.

الهام یوسفیان، فعال حوزه معلولیت است و نابینا.

او با اشاره به آسیب های مالی جدی افراد دارای معلولیت از کسانی می گوید که یا از ابتدا شغلی نداشته اند و از طرف خانواده حمایت می شده اند یا کسب و کار کوچک خود را به خاطر محدودیت ها از دست داده اند.

او با این مقدمه از نقش دولت ها برای حمایت می گوید: با توجه به شرایط ویژه ای که در آن قرار داریم، دبیر کل سازمان ملل در یک مجموعه توصیه هایی که به دولت ها ارائه کرد و بسیاری از دولت ها نیز کمک های ویژه ای برای افراد دارای معلولیت در نظر گرفتند؛ مانند کمک هزینه های اضافی علاوه بر آن مبلغ ماهانه ای که دریافت می کردند.

در بعضی موارد بسته های بهداشتی به آنها داده می شود و همین طور با آنها تماس گرفته می شود که وضعیت شان مدام چک شود و اگر کمکی لازم دارند رسیدگی کنند.

او به عنوان مثال از فرد دارای معلولیتی حرف می زند که از طرف مادر خود کمک دریافت می کند؛ مادری که ممکن است خود به کرونا مبتلا شود یا اصلاً فوت کند یا برای رعایت قرنطینه، دسترسی به فرزند خود را از دست دهد.

آن وقت فرد دارای معلولیت نمی تواند کارهای روزانه خود را انجام دهد: به همین دلایل خیلی از دولت ها در سیاستگذاری ها به شهروندان آسیب پذیرتر کمک می کنند.

متأسفانه در ایران شرایط از قبل هم بد بود و کمک هزینه معلولیت بسیار مبلغ ناچیزی بود که معنایی نداشت.

بعضی از دوستان می گویند وقتی برای گرفتن کمک به بهزیستی می روند، متولیان به آنها می گویند ظرفیت تکمیل است تا زمانی که یکی از تحت پوشش این سازمان خارج شود تا بتوانیم شما را جایگزین کنیم.

وقتی دولتی با مشکلات اقتصادی و بحران روبه رو می شود باید حداکثر تلاش خود را بکند که به اقشار آسیب پذیر کمک بیشتری شود ولی در کشور ما کاملاً برعکس است، یعنی اولین گروهی که حذف می شود افراد آسیب پذیر هستند.

یوسفیان به نمونه هایی از کمک دولت ها به افراد دارای معلولیت اشاره می کند و می گوید: برخی دولت ها مبلغ کمک هزینه معلولیت را افزایش دادند و برخی هم کمک هزینه های ویژه واریز کردند.

همین طور برای افراد جدیدی کمک قائل شدند که پیش از این به کمک احتیاج نداشتند اما با توجه به وضعیت به وجود آمده شرایط اقتصادی آنها هم تغییر کرده و نیاز به کمک داشتند.

بعضی از افراد دارای معلولیت چون نمی توانند لوازم بهداشتی تهیه کنند از دولت های خود خواسته اند برای آنها ماسک و وسایل ضد عفونی کننده بفرستند.

از جمله کمک های دیگر می توان به در نظر گرفتن زمان خاص و خلوت مخصوص سالمندان و افراد دارای معلولیت برای خرید از فروشگاه ها یا اولویت در خرید آنلاین برای آنها اشاره کرد که در برخی کشورها برای کمک و حمایت بیشتر از افراد دارای معلولیت اتخاذ شده است.

آسیب هایی که کرونا و محدودیت های ناشی از آن به افراد دارای معلولیت زده، بسیار است که یکی از آنها سخت شدن دسترسی افراد به خدمات توانبخشی است.

ناصر سرگران با اشاره به این مشکل می گوید: وقتی این افراد بموقع به خدمات توانبخشی دسترسی پیدا نکنند ممکن است معلولیت شان تشدید شود.

وقتی این تشدید معلولیت را  کنار فوریت کمک های اقتصادی می گذاریم بیشتر از همیشه به نیاز افراد دارای معلولیت به کمک در شرایط سخت کرونایی پی می بریم.

انتهای پیام
کلید واژه ها: آسیب نخاعی - روزنامه ایران - معلولان - ویروس کرونا - روز جهانی معلولان - نخاعی - کرونا - معلولیت - روزنامه - شرایط اقتصادی - مشکلات - آسیب - مخارج زندگی - گزارش - ویروس - خطرات - ایران - افراد - حضور مردم - نمایشگاه - کسب وکار - محدودیت - مسئولان - اقتصادی - قرنطینه - فراموش - جهانی - شرایط - مختلف - زندگی