ماموریت جذاب زن ایرانی درکویت

- سایت خبری تحلیلی اندیشه ها: شهرزاد مظفر، سرمربی سابق تیم ملی فوتسال زنان، پس از جدایی از تیم ایران، با یک برنامه چهارساله راهی کویت شد تا فوتسال را برای بانوان این کشور راه اندازی کند.

حالا دو سال از حضور سرمربی موفق فوتسال آسیا گذشته و او توانسته بخشی از برنامه های مورد نظرش را برای زنان و دختران کویتی پیاده کند.

او در حالی کارش را از صفر شروع کرد و پله پله جلو رفت که در همین مدت اندک توانسته در زمینه رقابت های باشگاهی، تشکیل تیم ملی بزرگسالان و برگزاری تورنمنت های دوستانه قدم های خوبی برای زنان فوتسالیست کشور همسایه بردارد.

به این بهانه گفت وگویی را با مظفر ترتیب دادیم تا بعد از مدت ها پای صحبت های کارشناسانه این مربی کاربلد بنشینیم؛ از تجربه مربیگری در کویت تا پرداخت نشدن پاداش های جنجالی تیم سابقش و مرگ تأسف بار ماردونا.

در ادامه صحبت های مظفر با شرق را از نظر می گذرانید.

خانم مظفر خودتان شروع کنید.

از فعالیت هایی که در این چند وقت اخیر با تیم ملی فوتسال کویت داشتید، بگویید؟ متأسفانه با آمدن کرونا همه برنامه های ما هم تحت الشعاع قرار گرفته است؛ اما در این مدت توانستیم تقریبا طبق برنامه پیش برویم.

سال گذشته لیگ فوتسال زنان را برای اولین بار برگزار کردیم.

کویت اصلا فوتسالی در بخش زنان نداشت.

فکر می کنم یکی از اقدامات اولیه ای بود که باید برای راه اندازی این ورزش انجام می دادیم.

سال گذشته درست زمانی که لیگ را برگزار کردیم، کرونا آمد.

برای همین به ناچار مثل سایر کشورها تمرینات را به صورت آنلاین و مجازی به ورزشکاران می دادم.

حدود چهار ماه به همین شیوه جلو رفتیم تا تمرینات لیگ برای فصل جدید شروع شد.

الان یک ماهی می شود رقابت های باشگاهی در اینجا آغاز شده و همه مشغول هستند.

در خلال لیگ، دو روز در هفته تمرینات تیم ملی را هم داریم.

فکر می کنم اواخر بهمن لیگ به پایان برسد و کار تیم ملی به صورت جدی آغاز شود.

برنامه تیم ملی برای حضور در چه مسابقاتی است؟ برنامه مان حضور در جام ملت های آسیاست که خود کویت میزبان است.

قرار بود این مسابقات تیرماه برگزار شود که به خاطر کرونا لغو شد.

فکر می کنم با این شرایطی که وجود دارد، رقابت ها اواخر سال 2012 برگزار شود.

پیش بینی خودتان از اولین حضور تیم ملی فوتسال کویت در جام ملت ها چیست؟ ما اصلا به فکر کسب نتیجه نیستیم؛ چرا که تازه دو سال است مسئولیت راه اندازی فوتسال زنان در این کشور به من سپرده شده است.

ما داشتیم طبق برنامه جلو می رفتیم اما با آمدن کرونا در کارمان وقفه ایجاد شد.

از ابتدا خیلی خوب شروع کردیم و مسیر رو به رشدی داشتیم.

19 بازی دوستانه برگزار کردیم، ولی خب همه چیز یکباره به هم ریخت.

با همه اینها در کل نباید از تیمی که یک سال از تأسیس آن می گذرد، انتظار کسب مقام داشت.

به هر حال در همین کویت هم یک سری محدودیت ها وجود دارد که یک جاهایی مانع ایجاد می کند.

اولینش هم نیروی انسانی است.

کویت چهار میلیون جمعیت دارد اما از این تعداد یک میلیون و 200 نفر آن کویتی هستند و بقیه خارجی اند.

مهم ترین ابزار برای یک مربی داشتن استعداد است اما متأسفانه دست من در اینجا برای کشف استعدادها بسته است.

هنوز نتوانسته ام استعدادها و نیروهای دلخواه خودم را انتخاب کنم.

درحال حاضر می توانم بگویم ما به نسبت ظرفیتی که داریم توانستیم پیشرفت درخور توجهی داشته باشیم.

اختلاف تیم ملی کویت در مقایسه با سایر رقبای آسیا خیلی فاحش و زیاد است.

ما برای اینکه بتوانیم الان این تیم را به جایگاهی خوب در سطح قاره برسانیم، باید یک برنامه 10ساله داشته باشیم.

من در واقع با برنامه چهارساله ای که دادم، مشغول مهیا کردن زیرساخت ها، احداث آکادمی فوتسال و پایه گذاری تیم زیر 14ساله ها هستم.

ما می خواهیم آینده این تیم را بسازیم.

دو سال از حضورتان در این کشور گذشته.

الان فکر می کنم مردم کویت دیگر شما را به عنوان یک مربی ایرانی که قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد می شناسند.

واکنش کویتی ها نسبت به حضور شما و راه اندازی این ورزش برای زنانشان چطور بوده است؟ اوایل که تقریبا نمی دانستند ورزش فوتسال برای زنان این کشور وجود دارد تا اینکه بعدا من با تلویزیون کویت مصاحبه داشتم و آشنا شدند.

الان تقریبا دیگر همه کویتی ها می دانند که فوتسال بانوان را دارند.

سال گذشته که چند دیدار دوستانه برگزار کردیم، سالن پر بود از تماشاچی.

از اول تا آخر بازی مردم در سالن حضور داشتند و تیمشان را تشویق می کردند.

این به نظر من واقعا موضوع ارزشمندی است.

در واقع یکی از دلایلی که ما خواستیم کویت میزبانی جام ملت های آسیار را بگیرد این بود که فوتسال کویت را به مردم این کشور معرفی کنیم.

امیدوارم در وهله بعدی بتوانیم با این حرکت زیرساخت های لازم این ورزش را در این کشور ایجاد کنیم.

دلیل سوم هم اینکه بچه های ما، تیم های مطرح آسیایی را ببینند.

اینها همه دستاوردهایی است که من فکر می کنم با توجه به آن می توانیم فوتسال زنان این کشور را بسازیم.

ما هدفی برای کسب مقام در جام ملت ها نداریم.

برای تیم ملی فوتبال زنان کویت برنامه ای از شما نخواستند؟ نه، مدیریت تیم ملی فوتبال دست تیم دیگری است.

فوتبال هم تقریبا کارش را با فوتسال شروع کرد و آنها هم در ابتدای مسیر هستند.

آن طور که می دانم می خواهند برای این تیم هم یک مدیر فنی خارجی استخدام کنند.

این احتمال وجود دارد که تیم ملی فوتسال زنان ایران در جام ملت های آسیا با تیم ملی کویت روبه رو شود؛ آن وقت چه حسی خواهید داشت از اینکه با شاگردهای قدیمتان مواجه شوید؟ بله خب اگر در یک گروه قرار بگیریم با هم روبه رو می شویم.

ایران جزء مدعیان قهرمانی است و همیشه حرف برای گفتن زیاد دارد؛ اما این را می گویم که من قلبم برای تیم ایران می تپد.

شما زمانی که از تیم ملی فوتسال ایران کناره گیری کردید و به کویت رفتید، گفتید که به هر آنچه می خواستید با تیم ملی ایران رسیدید، البته با شرایط موجود کشور.

گفتید که نیاز به تغییر دارید و می خواهید تجربیات جدیدتری به دست بیاورید، هنوز هم این حس را دارید؟ من اصولا آدمی هستم که از رکود خوشم نمی آید.

دوست ندارم کاری را نیمه کاره رها کنم.

الان پرونده ای در کویت باز شده که دوست دارم تا آنجا که می شود آن را به سرانجام برسانم.

یک برنامه چهارساله است و باید تا آخر اجرا شود.

اگر وقفه کرونا به وجود نمی آمد، الان جلوتر بودیم، در واقع چیزی که از من خواسته شده، مدال آوری تیم ملی کویت نیست، پایه گذاری برای این تیم است.

رسیدن به موفقیت یک برنامه درازمدت می خواهد.

ما الان لیگ را راه اندازی کردیم، می خواهیم فوتسال را به مدارس برسانیم، استعداد تربیت کنیم و تیم های پایه ها را تقویت کنیم.

شاید من 10 سال دیگر در کویت نباشم که احتمالا نیستم اما می خواهم کاری کنم که قائم به ذات نباشد.

همین کارها من را راضی نگه می دارد.

پس با این شرایط ما فعلا نباید منتظر برگشت دوباره شما به تیم ملی ایران باشیم؟ تیم ملی ایران که الان سرمربی خودش را دارد و به نحو احسن کارهایش را انجام می دهد.

هر چیزی زمانی و مکانی دارد.

ما هم در یک برهه در خدمت تیم ملی بودیم و دینمان را ادا کردیم.

ان شاءالله شاید در آینده دوباره برگشتیم و شروع به کار کردیم.

فوتسال زنان ایران در دوره شما به عنوان ارزشمند قهرمانی جام ملت های آسیا رسید.

آن موقع وعده پاداش 20 میلیونی را به تیم و کادر فنی دادند.

درحالی که چند سال از بزرگ ترین افتخار تیمی ورزش زنان کشور می گذرد اما هنوز این پاداش های ناچیز را نداده اند.

دراین باره چه صحبتی دارید؟ فکر می کنم اصلا نباید درباره این موضوع حرف زد.

خود من به عنوان سرمربی آن تیم و به عنوان طلبکار، شرمم می آید که دراین باره دیگر صحبت کنم.

دوستان حتی اگر تورم را هم در نظر نگیرند، بعد از سه سال بخواهند این 20 میلیون را بدهند، دیگر ارزشی ندارد.

جنجال های این پاداش باعث شد ارزش معنوی کار این تیم از بین برود.

مهم ترین چیزی که از دست رفت، اعتماد و اطمینان بود.

مسئولان طوری رفتار کردند که قهرمانی تاریخی تیم ملی فوتسال زنان فقط در آن لحظه برایشان مهم بود و الان کلا یادشان رفته است؛ این یعنی این قهرمانی عمیقا هیچ تأثیری در آنها نداشته است.

نتیجه اش هم می شود اینی که الان می بینم و کلا فراموش می کنم.

این رفتارها آدم را خیلی اذیت می کند.

در آخر می خواهیم درباره فوت مارادونا، ستاره اسبق فوتبال دنیا، برایمان بگویید.

قطعا شما هم جزء آن نسلی بودید که با او خاطره های زیادی داشتید.

واقعا تأسف برانگیز بود.

روزی که خبر فوت مارادونا را شنیدم، حال بدی داشتم.

مارادونا شاید الگوی ورزشی خوبی نبوده و نباشد، ولی خاطراتی را برای یک نسل به وجود آورد که هیچ وقت فراموش نمی شود.

من بازی های جام جهانی 86 و 90 را کاملا به یاد دارم.

او همه را پای تلویزیون محو سحر و جادوی بازی خوبش می کرد.

او به لحاظ فنی یک اسطوره بود.

زندگی شخصی اش هم به خودش مربوط است.

با همه خصوصیاتی که داشت یک اسطوره بود.

ای کاش قدر خودش را بیشتر می دانست.

کلید واژه ها: فوتسال - کویت - مربی - تیم ملی - تیم ملی فوتسال - برنامه - سرمربی - زنان - فوتسال آسیا - راه اندازی - بزرگسالان - زن ایرانی - کشور - مربیگری - برگزاری - دوستانه - بانوان - اندیشه - دختران - ایرانی - همسایه - پرداخت - شهرزاد - دو سال - جدایی - تشکیل - کویتی - گذشته - ادامه - رقابت