کرونا؛ داغی که تا به ابد بر دل خواهد ماند

دم دمای اسفند ماه بود که خبر مرگ دو هم وطن بر اثر ابتلا به کرونا در کشور پیچید، اوایل از حضورش هراس داشتیم اما نه خیلی.

هنوز از حضور عزیزانمان غرق در لذت بودیم، - ایسنا/کردستان دم دمای اسفند ماه بود که خبر مرگ دو هم وطن بر اثر ابتلا به کرونا در کشور پیچید، اوایل از حضورش هراس داشتیم اما نه خیلی.

هنوز از حضور عزیزانمان غرق در لذت بودیم، خبری از واقعە مرگ هر روزه نبود.

در قرنطینە ماندیم، عید را در انزوا به سر بردیم، سیزدە بدر را در خانە بە در کردیم؛ مدام با خود می گفتیم این کرونا هم که مارکش چینی است، نمی تواند زیاد دوام بیاورد و به چند ماه نکشیده نابود می شود.

ماه ها در قرنطینه ماندن و خود را در خانه حبس کردن را به امید نابودی کرونا تحمل کردیم و در پس این همه امید و انتظار برای نابودیش حال چند صباحی بیش نمانده که کرونای چینی تولد یک سالگیش را در هیاهوی شیون شهر با افتخار جشن بگیرد.

حال که 9 ماه و اندی از حضور منحوسش در میانمان می گذرد هرگاه که تلفن خانه به صدا در می آید تن آدمی می لرزد از شنیدن واقعه شوم مرگ، آن هم بر اثر کرونا! انگار که شنیدن اخبار بد و مرگ اطرافیان بر اثر کرونا دیگر سرتیتر حوادث روزانه زندگی مان شده است.

درست نمی دانم اما انگار کرونا آمده است تا آدمی را جلوجلو به پیشواز مرگ ببرد؛ همچون مرکبی تیزپا که گویی برای ب