پای درس زندگی «عمو راستگو»/ خاطرات دهه شصتی ها از عمو راستگوی خلاق چه می گوید؟

«محمدحسن راستگو» یا همان «عمو راستگو» بچه های دهه شصت آنقدر خاطرات شیرین در ذهن مخاطبان و دوستان و همسایگانش سخته که این روزها کامشان از رفتن او حسابی تلخ است.

- گروه خانواده: پیش از عمو و خاله های جدید و شعرهای پر سر و صدا و رنگی رنگی تلویزیونی بچه های دهه شصت یک عمو راستگو داشتند که جز یک گچ سفید و تخته سبزرنگ هیچ نداشت.

روحانی خلاقی که منبر نمی رفت.

قلمبه ثلمبه حرف نمی زد و ابروهایش گره نداشت و می شد پای حرفهایش حسابی قهقه زد.

حرف می زد، شعر می خواند، قصه می گفت.

جدول و معما داشت و حتی شبیه بچه ها دعا می کرد.

پشت دوربین جدی بود.

کاریزما داشت.

حرفش یکی بود و همه چیز باید طبق روال پیش می رفت.

اما شبیه مردم بود.

شبیه مردم مترو سوار می شد.

شبیه مردم خرید می کرد.

با محبت بود.

چندین بار میان حرفهایش تاکید می کرد که حتی پای مادرش را می بوسد و به این کار سفارش و توصیه هم می کرد.

مرام و سبک زندگیش خیلی چیزها یاد آدم می داد.

ما هم به همین بهانه نشستیم و خاطرات افراد مختلف با حجت الاسلام راستگو را که در شبکه های اجتماعی در حال انتشار است، جمع آوری کردیم.

خاطراتی که مثل همان گچ و تخته سبز خیلی چیزها از مرام و معرفت یادمان می دهد.

  کار برای کودک و نوجوان بیشتر مورد رضایت امام زمان (عج) است احمد عبدالهی: 20 سال پیش نزد حجت الاسلام راستگو مربیگری کود