رهبران انقلاب اسلامی با کدام برکناری ها مخالفت کرده اند؟

«بعضی ها جوری حرف می زنند، جوری اقدام می کنند که به اسم اینکه می خواهیم اوضاع را درست کنیم؛ در نقشه دشمن کار می کنند، خودشان ملتفت نیستند.

- گروه تحلیلی فارس- مطالعه سیره سیاسی امامین انقلاب اسلامی نشان می دهد که این بزرگان در تصمیم های سیاسی خود، همواره مصالح کلان امت اسلامی را در نظر گرفته اند.

مصلحت در معنای اصیل خود، یعنی در نظر گرفتن پیچیدگی های امر سیاست، اولویت بندی امور و محاسبه منافع کلان و بلند مدت امت اسلامی.

در تاریخ چهل ساله انقلاب اسلامی بارها شاهد بوده ایم که امامین انقلاب بنابر مصالح ذکر شده، با استعفای برخی مسئولین و یا استیضاح آن ها مخالفت کرده اند.

در گزارش زیر به برخی از این موارد اشاره می کنیم.

باشد که فهم سیره این بزرگواران مقدمه ای بر تبعیت از آن ها باشد.

مخالفت امام خمینی(ره) با دو بار استعفای بازرگان پس از تسخیر لانه جاسوسی به دست دانشجویان پیرو خط امام، بازرگان در تاریخ 14 آبان سال 58 از سمت نخست وزیری استعفا می دهد و امام نیز با این استعفا موافقت می کند.

اما این، اولین استعفای بازرگان نبود.

بنا بر خاطرات مرحوم هاشمی، آقای‏‎ ‎‏بازرگان، تا پیش از این تاریخ  و به دلایل مختلف، دو سه بار قصد استعفا کرده بود، اما هر‏‎ ‎‏بار، امام با آن مخالفت کرده بودند؛ این بار نیز، امام چندان راضی به پذیرش این استع