چرا ما ایرانی ها مدام فقیرتر می شویم؟

فرنود حسنی قبل از اینکه از کلیدواژه نخ نمای تحریم و مشکلات حاصل از آن بر پیکره اقتصاد ملی و مردمی ایران برای پاسخ سریع به این پرسش استفاده کنیم که البته حائز توجه و بررسی در جایگاه و نقش خود است اجازه دهید موضوع را از جنبه‌ای مهم‌تر موردبررسی قرار دهیم.

درواقع به‌جای استفاده از رویکرد تحلیل برون‌زای مشکل و فرافکنی و تطهیر و توجیه ذهنی که همه مشکل و مسئله از بیرون و خارج از کنترل و اختیار ماست، برای پاسخ به این پرسش قصد داریم به خودمان مراجعه کنیم و علت و ریشه را در فضای اقتصادی و فرهنگی کشور جستجو کنیم.

نگاهی به انواع بسترها و فرصت‌های سرمایه‌گذاری در ایران بی اندازیم.

ملک، دلار، سکه، طلا و خودرو سال‌های زیادی است که در اقتصاد ایران به‌عنوان کالای سرمایه‌ای مبادله می‌شوند و به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم موثر از هم یا متأثر بر هم هستند.

اما در صورت بررسی اجمالی همه این اقلام می‌بینیم که سرمایه‌گذاری در آن‌ها به‌هیچ‌وجه زمینه‌ساز ایجاد ارزش‌افزوده نیست و تاثیر مثبتی بر تولید ناخالص ملی ندارد و درست به همین دلیل مهم و ساده علی‌رغم اینکه خیلی از ایرانی‌ها در سبد سرمایه‌گذاری خود همه یا تعدادی از اقلام یادشده را دارند باز احساس فقر و عقب‌ماندگی اقتصادی دارند.