شعر حزین لاهیجی برای امام حسین(ع)

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - محرم در شعر - ترکیب بند عاشورایی رستخیز قیامت! حزین لاهیجی توفان خون ز چشم جهان جوش می زند بر چرخ، نخل ماتمیان دوش می زند! یا رب! شب مصیبت آرام سوز کیست امشب که برق آه، رهِ هوش می زند؟ روشن نشد که روز سیاه عزای کیست صبحی که دَم ز شام سیه پوش می زند.

بی نوش داروی دل غم دیدگان بُوَد آبی که اشک بر رُخ مدهوش می زند ساکن نمی شود نفس ناتوان من زین دِشنه ها که بر لب خاموش می زند گویا به یاد تشنه لب کربلا، حسین توفان شیونی ز لبم جوش می زند تنها نه من، که بر لب جبریل، نوحه هاست گویا عزای شاه شهیدان کربلاست شاهی که نور دیده خَیرُالأنام بود ماهی که بر سپهر مَعالی، تمام بود شد روزگار در نظرش تیره از غبار باد مخالف از همه سو بس که عام بود آب از حسین گیرد و خنجر دهد به شمر انصاف روزگار، ندانم کدام بود! آبی که خار و خس، همه سیراب از آن شدند آخر چرا بر آل پیمبر، حرام بود؟ خون، دیده ها چگونه نگرید بر آن شهید کز خون به پیکرش کفنِ لعل فام بود.

آن خضرِ اهل بیت به صحرای کربلا نوشید آب تیغ، ز بس تشنه کام بود تفتند زآتش عطش آن لعلِ ناب را سنگین دلان مضایقه کردند آب را ای مرگ! زندگانی از این پس وبال شد جایی که خون آل پیمبر حلال شد مهر جهان فروز امامت به کربلا از بار درد، بدرِ تمامش هلال شد شاخ گلی ز باغ امامت به خاک ریخت زین