سالمندان سربار نیستند، سرمایه اند

به گزارش سایت قطره و به نقل ازجماران؛ میثم متاجی در یادداشتی نوشت: چند سال پیش به سفارش مجله ی ارمغان فرهنگی یادداشتی تحلیلی نوشتم بر کتاب پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد اثر ریچار براتیگان نویسنده و شاعر معاصر آمریکایی که با توجه به شاخصه های ادبیات پست مدرن به جاهایی اشاره می کرد که پیش تر مورد توجه قرار نمی گرفت یا کمتر بدان پرداخته می شد.

به طور مثال شخصیت های اصلی داستان افراد مسن و کودکان هستند برعکس اغلب آثار ادبی که شخصیت های اصلی انسان هایی بالغ، جوان و میانسال اند.

شاید پست مدرنیسم در بخشی از اعتراض ضمنی به وضعیت عصر مدرن دوربین خودش را به سمت اقشاری می برد که مورد توجه عصر صنعت و گفتمان عصر مدرن نیستند.

به تعبیری جمعیت فعال محسوب نمی شوند، جمعیت فعال توان به عهده گرفتن شغل را دارد و در نظام صنعتی و گفتمان سرمایه داری ارزشمند است چون چرخه ی تولید و صنعت و کار بر شانه های آنان می گردد اما دو قشر دیگر چه؟ یعنی کودکان و کهنسالان! این دو قشر نمی توانند شغلی را به عهده بگیرند، یکی به علت کمی سن و تجربه و دانش و دیگری به علت کهولت سن و کاهش توان جسمی و گاهی ذهنی! وقتی به وضعیت امروز و پرداختن رسانه ها به موضوع شیوع ویروس کرونا نگاهی می اندازیم انگار خواسته و ناخواسته در دل گفتمان سرمایه داری قلم می زنند و مدام این جمله تکرار می شود که این