ایثاری که از یادها نخواهد رفت

ایثار یکی از والاترین جلوه های حیات طیبه انسانی است ، صفتی که حالا می شود خارج از باغ موزه دفاع مقدس و یا بیرون از رمان های جنگ ، حقیقت زنده آن را در وجود پزشکان به عینه نظاره کنیم، - گروه سلامت خبرگزاری فارس: آن روز هم یک 5شنبه بود در 8 اسفند سال 64 ؛ یک بیمارستان صحرایی با کمترین امکانات که هفته ها داشت مجروحین جنگ را مداوا می کرد و در روزهای آخر، تعداد تخت هایش را به 850 تا رسانده بود؛ عمده بیمارانش با گازهای شیمیایی خردل و اعصاب و ترکیبات سیانید دچار مصدومیت شده بودند.

حوالی ساعت 9/30 بود که ده فروند هواپیمای بعثی بیمارستان را بمباران تخریبی و بعد شیمیایی کردند، دو بمب در نزدیکی درب ورودی اورژانس افتاد در حالیکه بیش از 100 نفر از پزشکان و پرستاران در حال مداوای بیماران بودند.

اگر چه ستون حوادث و ضعف تبلیغات باعث شد، هزاران صحنه بدیع از رشادت و شرافت که به دست کادر درمانی رقم خورد، در تارک تاریخ ثبت نگردد و اغلب ایرانیان هیچ روایتی از این نادر ترین جنایت جنگی را نشنیده باشند؛ اما حالا 24 سال بعد در همان روز ، همان صحنه های بدیع در جای جای مراکز بستری و درمان بیماران مبتلا به کرونا در حال خلق است.

ایثار یکی از والاترین جلوه های حیات طیبه انسانی است ، صفتی که حالا می شود خارج از باغ موزه دفاع مقدس و یا بیرون از رمان های جنگ ، حقیقت �