قاب گُل گرفته فرمانده و آه گُر گرفته شادگان

تلفیق قاب گُل گرفته فرمانده و آه گُر گرفته مردم با شعار لبیک یا حسین طاق آسمان را شکافت؛ فرزندان حسین برای تقدیم قربانی به میدان آمده بودند، - به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از شادگان، شادگان ایستاده در چشم گردبادِ تیرهای تاریک شیطان، فرمانده اش را بر رود دستانِ بیقرار مردمانش جاری کرد تا بذر شهادت از میدان شهر در خانه ی قلب ها ریشه بزند.

سینه ها هنوز از التهاب رفتن سردار سلیمانی آرام نگرفته بود که داغِ فرمانده را بر آن نشاندند؛ دست ها، شانه به شانه تا دخیل بستن به کعبه محبوب به هم گره خورده بود، گویی گم کرده خود را در میان تابوت پیچیده شده در پرچم الله یافته اند.

تلفیق قاب گُل گرفته فرمانده و آه گُر گرفته مردم با شعار لبیک یا حسین طاق آسمان را شکافت؛ فرزندان حسین برای تقدیم قربانی به میدان آمده بودند، شاید در آن ازدحام، ادای دین را نمیتوان شنید اما چشم دل، جز اللهم تقبل منا هل قربان نمی دید.

  نفس ها در سینه حبس شده بود برای دلاورمردی که نفس حقش به ریه های شهر جان بخشیده بود، مردی که جز اینچنین عروجی سزاوار او نبود.

ام حسن پیرزن شصت وچندساله ی شادگانی، با گونه های گِلی بر سر میکوفت، پرنده های داغِ دل را با ناله های عربی محزونش به آسمان شادگانِ غمگین میفرستاد و زمزمه میکرد: احزن یالبیرق راح البی هیبه یعنی ای پرچم قبیله، ای مایه فخ