جوانانی که گرفتار توهم می شوند

احمد آرام می گوید به به و چه چه ها در شبکه های اجتماعی و رفتن جوان ها به کارگاه های شعر و داستان باعث می شود این افراد متوهم شوند و فکر کنند بزرگ ترین شعر یا داستان دنیا را خلق کرده اند.

- این نویسنده در گفت وگو با ایسنا، درباره این که بعضا یکی از مسائل ادبیات ایران این است که نویسندگان با گذشت زمان کتاب های قوی تر ارائه نمی دهند و بهترین آثارشان برای دوره جوانی شان است، اظهار کرد: زنده یاد هوشنگ گلشیری مقاله ای به نام جوان مرگی در ادبیات داشت و در آن به خوبی به این موضوع اشاره کرده بود؛ این که چرا برخی از نویسندگان در همان جوانی از بین می روند و می میرند و نمی توانند در عرصه ادبیات همچنان حرف تازه ای بزنند و کتاب تازه ای بنویسند.

این حرف، حرف بسیار درستی است.

گلشیری نسبت به ادبیات آینده نگری داشت و ما اکنون شاهد این آینده نگری او هستیم؛ برخی با کتاب اول می آیند و بعد از یادها می روند.

او در ادامه گفت: گلشیری به این موضوع مهم اشاره کرده بود که برخی از نویسندگان جوان با جامعه ای که در آن زندگی می کنند ارتباط درستی ندارند و اگر ارتباطی هم داشته باشند، بسیار سطحی است و به موضوعاتی چون اعتیاد و ارتباط جوانان با یکدیگر می پردازند که متأسفانه همان ها هم بد نوشته می شوند و عمر زیادی ندارند.