یک همبستگی عاشقانه در کوچه های سیل زده/ وقتی ایران پای خانه تکانی خانه ما آمد

خبرگزاری فارس؛ کبری خوانساری از تمیزی خانه امان برق می زد، دیوارهای سالن و اتاق ها، شیشه ها و پنجره ها، کابینت های آشپزخانه همه را شسته بودیم و با یک همت خانوادگی همه جا تمیز شده بود و برای نشستن دور سفره هفت سین لحظه شماری می کردیم.

مادر با آنکه کمردرد داشت اما حرف خانه تکانی که وسط می آمد انگار دردش را فراموش می کرد؛ چادر گلدارش را به کمر می بست، یاعلی می گفت و همه مان را پای کار می کشید؛ خودش هم تا پایان، پای کار خانه تکانی می ایستاد.

برای من و خواهر و برادرهایم عادی بود که از یکی دو ماه قبل از سال جدید حرف تمیزکاری خانه و دغدغه مادر برای استقبال از سال جدید بحث روزمان باشد.

همیشه خانه تکانی از فرش ها شروع می شد، بعد نوبت آشپزخانه بود و بعد سراغ اتاق ها می آمد، دستمال نمدار دستمان می داد و هر کدام از بچه ها مسؤول تمیزکاری دیوار یک اتاق می شدیم.

خلاصه کار که تمام می شد یک گوشه لم می دادیم و لذت آن خانه تمیز را می بردیم.

آن شب نمی دانم خواب بودیم یا بیدار! همه چیز مثل یک کابوس از جلوی چشم هایم می گذشت، سیل با هیبت ویرانگرش به نزدیکی شهر رسیده بود آن شب نمی دانم خواب بودیم یا بیدار! همه چیز مثل یک کابوس از جلوی چشم هایم می گذشت، سیل با هیبت ویرانگرش به نزدیکی شهر رسیده بود، با نعره طوفانی اش هر چه سر راه داشت را به هم می ریخت و جلو م�