یک بیماری به نام «ترس از بیماری»

یکی از انواع وسواس های فکری، وسواس بیماری یا ترس بیمارگونه از بیمار شدن است.

این افراد همیشه تصور می کنند به بیماری لاعلاجی مبتلا هستند و به همین دلیل به طور مداوم به پزشکان متعدد مراجعه می کنند - اگر سری به بیمارستان ها بزنید، با جمعیت زیادی از بیماران مواجه خواهید شد که برای درمان مراجعه کرده اند.

در میان این افراد گاهی می توان افرادی را مشاهده کرد که واقعا بیمار نیستند و تنها وسواس بیماری دارند و مدام از این دکتر به آن دکتر می کنند تا بتوانند این توهم خود را فروبنشانند.

در نقطه مقابل آنها هم کسانی هستند که به رغم بیمار بودن، حتی حاضر نمی شوند از کنار مرکز درمانی عبور کرده و یک قرص مصرف کنند.

دکتر بدری السادات بهرامی، روان شناس در گفت وگو با جام جم، به بیان ابعاد شخصیتی این افراد و راه کارهای درمانی پرداخته است.

یکی از انواع وسواس های فکری، وسواس بیماری یا ترس بیمارگونه از بیمار شدن است.

این افراد همیشه تصور می کنند به بیماری لاعلاجی مبتلا هستند و به همین دلیل به طور مداوم به پزشکان متعدد مراجعه می کنند.

این افراد معمولا از نظر پزشکان سالم هستند اما آنها را وادار می کنند برایشان انواع آزمایش ها، سونوگرافی، تصویربرداری و.

تجویز کنند.

بعد از اعلام نتیجه آزمایش ها که سالم بودن آنها اثبات می شود، تا چند روز می پذیرند که بیمار نیستند اما بعد از چند روز دوباره این وسواس فکری به سراغشان می آید.

افراد همیشه بیمار این افراد معمولا به خاطر وسواسی که دارند به برنامه ها و اخبار پزشکی و مجلات پزشکی علاقه دارند و آنها را دائم دنبال می کنند و اگر علامتی از بیماری هایی را که در آن برنامه ها معرفی می شوند، در خود مشاهده کنند، آن بیماری و علائمش را به خود نسبت می دهند و به طور جدی به پزشک متخصص مراجعه می کنند.

ذهن این افراد به دلیل وسواس فکری شدیدی که دارند، مدام در حال ساخت بیماری های جدید است.

در بیشتر موارد، ترس از مردن مهم ترین عاملی است که این وسواس را به جان بیماران می اندازد و با شبیه سازی ذهنی بیماری، وادار می شوند تا با مراجعات متعدد به پزشکان مختلف، ذهنشان را آرام کنند که متأسفانه این آرامش خیلی دوام نمی آورد.

درمان بیماران فکری یکی از روش هایی که می توان این قبیل بیماران را درمان کرد، روش غرقه سازی است؛ به طوری که باید آنها را در ترس خودشان غرق کنیم.

به عنوان مثال، در بیماری که مدام به خاطر ترس از بیماری به پزشکان مختلف مراجعه می کند، بهتر است با حرف زدن بفهمانیم که زندگی فعلی او که مدام به ترس از بیماری می گذرد، شاید بدتر و عذاب آورتر از مرگ باشد.

این نوع غرق کردن در ترس، بیمار را به فکر وامی دارد و از جایی به بعد تصمیم می گیرد با شرایط کنار بیاید و این وسواس فکری را تمام کند.

در کنار این روش، می توان از روش های مختلفی چون دارودرمانی و مشاوره هم استفاده کرد.

بیماران الکی نگران بعضی افراد هستند که در مراحل رشد خود، یاد گرفته اند تنها از راه تمارض و جلب ترحم، توجه دیگران را به خود معطوف کنند.

این افراد معمولا جزو کسانی هستند که همیشه ناله مریضی شان به راه است و همیشه از درد و بیماری شکایت دارند.

این افراد شاید در ظاهر آگاهانه تمارض می کنند ولی از آنجا که ریشه ترس و اضطراب جدایی و طرد شدن در وجود آنها نهادینه شده، عوارض آن در قالب بیماری های جسمی بروز می کند.

این حالت کاملا با وسواس فکری بیمار شدن متفاوت است و کاملا نوعی تمارض به بیماری به منظور جلب توجه دیگران محسوب می شود که آنقدر به این تمارض ادامه می دهند تا در دنیای واقعی این دردها به سراغش می آید.

تشخیص این دو بیماری از نظر بالینی کاملا متفاوت است و درمان متفاوتی را هم می طلبند.

در مواجهه با این قبیل بیماران، معمولا از خانواده های آنها می خواهیم که هر وقت شروع به تمارض و اعلام بیماری می کنند، از آنها فاصله بگیرند و آنها را طرد کنند و هربار که اعلام بیماری نمی کند، به او توجه کنند و تا می توانند به او عشق بورزند و محبت کنند تا یاد بگیرد اعلام بیماری، باعث دور شدن اطرافیانش از او می شود و برعکس، وقتی اعلام سلامت می کنند، دیگران را به خود جذب می کنند.

مشکل این قبیل افراد معمولا با روش خاموش سازی در مشاوره برطرف می شود.

در صورتی که این شیوه به کار نیاید و مؤثر واقع نشود، شیوه های دیگری را به فرد بیمار و اطرافیانش می آموزیم.

اغلب در این قبیل بیماران ابتدا باید اضطراب آنها را یا از طریق رابطه و درمان اعتماد به نفس یا از طریق دارودرمانی درمان کرد.

ولی معمولا این افراد تا زمانی که رابطه ای که برقرار می کنند به آنها اعتماد به نفس ندهد، به تمارض خود ادامه می دهند چرا که از همان کودکی راه دیگری برای برقراری ارتباط یاد نگرفته اند؛ به عنوان مثال نیاموخته اند که از طریق خوش مشرب بودن با همسر ارتباط برقرار کنند و به او نزدیک شوند و لزومی ندارد که فقط به بیماری تمارض کنند و از این راه بخواهند توجه همسر را به خودش جلب کنند.

ما گاهی به این قبیل افراد شیوه های مناسب برای برقراری رابطه مناسب را یاد می دهیم و تنها با همین راه می توانیم آنها را درمان کنیم.

تا به حال دکتر نرفته ام در این میان، افرادی هم هستند که از همان کودکی از هرگونه درمان، پزشک، بیمارستان و هر آن چیزی که به دارو و درمان و محیط درمانی ربط داشته باشد، فراری هستند و ترس بیمارگونه دارند.

این ترس در واقع در مراحل رشد این افراد ایجاد شده به طور مثال، والدین برای این که کودک کاری را انجام ندهد، او را از پزشک و آمپول و دارو می ترسانند که این ترس تا دوران بزرگسالی هم ادامه پیدا می کند و به نوعی ترس بیمارگونه تبدیل می شود و در ذهن این افراد این گونه ثبت می شود که به طور کلی درمان ترس آور است.

معمولا جزو افتخارات این گروه از افراد است که تابه حال دکتر نرفته و حتی یک قرص هم نخورده اند چون همیشه در ذهنشان این گونه تصور می کنند که پزشکان افرادی هستند که دیگران را اذیت و آزار می دهند و داروها سمومی هستند که برای از بین بردن انسان ساخته شده اند.

این افراد در صورتی که بیمار شوند، اقدامی در زمینه درمان انجام نمی دهند و به شدت نسبت به مراجعه به پزشک و مصرف دارو مقاومت نشان می دهند.

معمولا اطرافیان این افراد، برای درمان بیماری آنها با مشکل مواجه می شوند و چاره ای ندارند جز این که به تنهایی به پزشک مراجعه کنند و علائم بیماری را اطلاع دهند و داروی مناسب را دریافت کرده و با ریختن دارو در غذا، دارو را به آنها بخورانند.

دارو خوراندن به این بیماران بسیار کار دشواری است و باید به گونه ای این کار انجام شود تا بیمار متوجه نشود وگرنه از این کار خودداری می کند.

ترس بیمارگونه از کادر درمانی و پزشک و بیمارستان و دارو، جزو اختلالات اضطرابی به شمار می رود و باید ابتدا اضطراب مبتلایان را درمان کرد.

گاهی مجبور می شویم اضطراب آنها را به طور پنهان و با کمک خانواده و اطرافیان درمان کنیم و بدون اطلاع به آنها دارو بخورانیم تا درمان شوند.

این افراد معمولا در مقابل مشاوره هم مقاومت می کنند اما در صورتی که حداقل مشاوره را هم بپذیرند، با طی مراحل مشاوره می توان آنها را به مرور درمان کرد تا ترس آنها از بین برود.

در واقع، زمانی که ترس این افراد از طریق مشاوره درمان می شود، به مرور برای طی مراحل درمان بیماری خود مراجعه می کنند و ترس آنها از دارو و درمان هم از بین می رود.

یکی از انواع وسواس های فکری، وسواس بیماری یا ترس بیمارگونه از بیمار شدن است.

این افراد همیشه تصور می کنند به بیماری لاعلاجی مبتلا هستند و به همین دلیل به طور مداوم به پزشکان متعدد مراجعه می کنند.

این افراد معمولا از نظر پزشکان سالم هستند اما آنها را وادار می کنند برایشان انواع آزمایش ها، سونوگرافی، تصویربرداری و.

تجویز کنند.

بعد از اعلام نتیجه آزمایش ها که سالم بودن آنها اثبات می شود، تا چند روز می پذیرند که بیمار نیستند اما بعد از چند روز دوباره این وسواس فکری به سراغشان می آید.

کلید واژه ها: بیمار - بیماری - پزشک - پزشکان - بیماران - درمان - فکری - انواع - همیشه - دکتر - برنامه - آزمایش - تصویربرداری - پزشکی - بیمارستان - هایی - سالم - وسواسی - اخبار - جمعیت - زندگی - عاملی - آرامش - مردن - جدید - روان - مصرف