در خانه شماره 41 بهار هنوز زنده است

در خانه ای با «شماره 41» در تهران، بهار هنوز زنده است.

هم فضای حیاط خانه و هم نتیجه گفت وگو با صاحبخانه، این موضوع را تایید می کند.

از در که وارد می شویم، - در خانه ای با شماره 41 در تهران، بهار هنوز زنده است.

هم فضای حیاط خانه و هم نتیجه گفت وگو با صاحبخانه، این موضوع را تایید می کند.

از در که وارد می شویم، کاج های بلندی که برگ های پاپیتال رونده سراسر آن را پوشانده و درخت اناری که با میوه هایش به باغچه رنگ قرمز داده است، به ما یادآوری می کند که در این خانه کسی به فکر باغچه است؛ اینجا کسی نمی خواهد باور کند که باغچه به خواب زمستانی برود .

در خانه شماره 41 هر درخت حضورش فلسفه ای دارد.

حوض پر از آب، با ماهی های قرمزش و چند گلخانه کوچک پرگلدان که در تلاشند تا با گل های رنگارنگشان بهار را همچنان زنده نگه دارند؛ همه از نگاه متفاوتی حکایت دارد که در سراسر خانه دیده می شود.

صاحبخانه با روی گشاده در را به رویمان باز می کند.

از راهرویی که نور شیشه های رنگی پنجره بر آن تابیده، یک مجسمه قدیمی و صندلی خاتمی که بعدها متوجه می شویم مربوط به عهد صفویه است، می گذریم و به طبقه بالا هدایت می شویم.

​ اینجا اتاق کار مهدی محسنیان راد است؛ آدمی که پنج سال است درجه پروفسوری دریافت کرده و از استادان بزرگ ارتباطات ایران محسوب می شود که بارها جوایز معتبر جهانی