روزگاری که بغداد، پاریس یا نیویورک زمانه اش بود

به وجود آمدن شهر های اسلامی از آن روی بود که اسلام برای انسان سازی به همه ابعاد زندگی بشر توجه داشت و هیچ گاه آخرت او را از دنیایش جدا نمی کرد ودنیای او را وسیله ای برای رسیدن به آخرت می ساخت.

- به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، نگاهی به نظام های معماری و شهرسازی که در دوران اسلامی شکل گرفت، نشان می دهد که در شهر اسلامی جایگاه خداوند متعال از همه رفیع تر بود.

گنبد ها و مناره های مساجد اسلامی همواره از دوردست مشاهده می شد.

هر نظاره گری که به شهر اسلامی وارد می شد با مشاهده مناره ها و گنبد مساجد به مرکز شهر دست پیدا می کرد.

در حاشیه مساجد جامع، بازار ها و دارالحکومه ها تشکیل می شد و تمام امور انسانی در ارتباط با خداوند و محوریت الهی شکل می گرفت.

این موضوع را دقیقا از سده پنجم/ ششم هجری به بعد، در شهر های اسلامی مشاهده می کنیم و تا دوران صفوی هم ادامه پیدا می کند.

حتی در دوران قاجار هم با شکل گیری مساجد این دوران در کنار محور های تجاری و محور های حکومتی، سنت شهرسازی یاد شده ادامه یافت.

دنیا و آخرت در کنار یکدیگربه وجود آمدن شهر های اسلامی از آن روی بود که اسلام برای انسان سازی به همه ابعاد زندگی بشر توجه داشت و هیچ گاه آخرت او را از دنیایش جدا نمی کرد ودنیای او را وسیله ای برای رسیدن به آخرت می ساخت.