زیر سایه خورشید/2 تنها نشانی ام؛ مشهدالرضا / با نام رضا به سینه ها گل بزنید

ای ضریح سراسر نور! حرمت هر لحظه و زمان زادگاه ابرهای بی قرار است و خانه تو زادگاه آفتاب است، باید هم این گونه باشد، به خاطر برکت وجود شماست که مشهد قطعه ای از بهشت شده است.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از تبریز، سلام مولای من! ای پناه دهنده خستگان عاشق.

ای طلیعه هشتم! باز هم سلام ای خورشید گرمابخش سرزمین من ایران! همگان ما را به نام تو می شناسند.

چراکه نام نکوی تو زینت بخش از فرش تا عرش دلهاست.

مولای من! تو که غریبی را احساس کرده ای! اما حال ما غریبه ها، به آستان کرم تو چشم دوخته ایم و همیشه و در همه حال به دستان پر مهرت توسل می کنم.

برای تو مهم نیست زئران دلسوخته شما، از کجای این سرزمین حاجت بخواهند.

سلام که بدهی، حس می کنی آنجا وطن توست.

تنها کافی است بگویی اَلسَّلامُ عَلَیک یا عَلِی ابْنَ مُوسَی الرِّضا الْمُرْتَضی .

ای ضامن آهوان رمیده! بادهای این سرزمین من، هر سحر بوی تو را می ‏دهند و شبنم باران‏ سحری، لطافت و شمیم عطر گل محمدی را دارند.

ای غریب الغربا! زائران حرم تان را بنگر؛ رنج دوری را به جان می خرند، تا اینکه به تو نزدیک باشند، چراکه کسی که تو را دارد، غریب نخواهد شد.

ای ضریح سراسر نور! حرمت هر لحظه و زمان زادگاه ابرهای بی قرار است و خانه تو زادگاه آفتاب است، باید هم این گونه باشد، به خاطر برکت وجود شماست که �