روایتی از تقابل ادبیات متعهد و روشنفکرانه

ابراهیم حسن بیگی با بیان این که امروز به تقسیم بندی ادبیات به روشنفکری و متعهد اعتقادی ندارد، می گوید: خود من جزء کسانی بودم که به ادبیات متعهد معتقد بودند و به نوعی در تضاد و اشکال با ادبیات به اصطلاح روشنفکری قرار داشتم.

- این نویسنده در گفت وگو با ایسنا، درباره ادبیات متعهد و ادبیات روشنفکری اظهار کرد: این موضوعی بود که در دهه 60 و 70 به خاطر ایجاد شکاف در جریان های فکری متفاوت که به خاطر انقلاب در ایران به وجود آمده بود، مورد توجه قرار گرفت.

آن زمان کسانی را که همراه و همگام با ارزش های انقلاب بودند نویسندگان متعهد قلمداد می کردیم و کسانی را که همراه انقلاب نبودند، نمی خواستند باشند و یا جور دیگری فکر می کردند می گفتیم روشنفکر.

او در ادامه افزود: اما الان این گونه فکر نمی کنم و شرایطم نسبت به آن زمان خیلی متفاوت است زیرا معتقدم ادبیات و هنر تعهد را در ذات خود گنجانده است.

هیچ نویسنده ای بدون احساس مسئولیت و تعهد دست به قلم نمی برد و کار خلاقانه و هنری را به ثمر نمی رساند.

حسن بیگی سپس بیان کرد: در ذات ادبیات، تعهد وجود دارد اما ممکن است جهت این نوع تعهدها با هم متفاوت باشد، طبیعی هم هست که متفاوت باشد، زیرا نسبت به تعداد هنرمندان و خلق آثار هنری، نوع نگاه و احساس هنری وجود دارد که با هم متفاوت اند.