نگاهی به فیلم های جشنواره جهانی فجر/9 «پاسیو»؛ اشک تنهایی در دخمه

کارگردان فیلم زنانه «پاسیو» نه تنها نتوانسته از ظرفیت دو زبانه بودن و تنوع فرهنگی برای ایجاد شخصیت‎های متفاوت و جذاب استفاده کند، بلکه این مسئله مایه سردرگمی و به هم ریختگی دیالوگ‎ها شده است.

- کارگردان فیلم زنانه پاسیو نه تنها نتوانسته از ظرفیت دو زبانه بودن و تنوع فرهنگی برای ایجاد شخصیت‎های متفاوت و جذاب استفاده کند، بلکه این مسئله مایه سردرگمی و به هم ریختگی دیالوگ‎ها شده است.

، فیلم سینمایی پاسیو در سی وششمین جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش در آمد که در ادامه نگاهی به آن داریم:     پاسیو نخستین ساخته‎ مریم بحرالعلومی ، قصه تنهایی زنان در شهری بزرگ است.

زنانی که در این شهر مدرن نه خانواده و فامیلی برای پشت گرمی دارند و نه مرد قابل اعتمادی برای اتکا! تلاش آن ها برای استقلال و روی پای خود ایستادن کاملا ًتحت تاثیر جنسیت آن ها و زیاده خواهی های مردانه قرار گرفته است.

این که پاسیو را فیلمی زنانه می‏ خوانند، نه بر اساس حال و هوای آن که از روی تعریف این روزهای سینمای ایران از فیلم زنانه است؛ یعنی فیلمی که داستان حول چند شخصیت زن که تاوان ناسازگاری جامعه با آن‏ها و تبعات تصمیمات مردان دور و برشان را می‎دهند.

در پاسیو، تنها مرد مطمئن و بی نقص فیلم قصد مهاجرت دارد و می‎خواهد از میان آدم‎هایی که نمی‎دانند چه می‎خواهند