سارا زمانی رنجبر گرمرودی ,سیدابوالفضل رضوی روش شناسی تاریخ نگاری مسعودی در کتاب التنبیه و الاِشراف

هدف اصلی این نوشتار، بررسی روش شناسی تاریخ گاری مسعودی در کتاب التنبیه و الاشراف است.

- روش شناسی تاریخ نگاری مسعودی در کتاب التنبیه و الاِشراف هدف اصلی این نوشتار، بررسی روش شناسی تاریخ گاری مسعودی در کتاب التنبیه و الاشراف است.

چکیده مقاله: هدف اصلی این نوشتار، بررسی روش شناسی تاریخ گاری مسعودی در کتاب التنبیه و الاشراف است.

این روش شناسی، ما را با یکی از الگوهای تاریخ نگاری که همانا ترکیب روش موضوعی با روش سال به سال(حولیات)، انتخاب روش مشاهده و تجربه مستقیم و اختصارنویسی در تاریخ نویسی است، آشنا می سازد.

مسعودی، اولین مورخ اسلامی است که ظهور تفکر انتقادی را در تاریخ نگاری اسلامی بنیان نهاد.

اصولا تاریخ نگاری مسلمانان تا قبل از ظهور او، از ضعف گفتمان انتقادی رنج می برد.

نوع نگرش مسعودی به منابع تاریخ نگاری اش، در دو اثر ارزشمند و به جامانده از وی یعنی مروج الذهب و التنبیه و الاشراف، سرآغاز فصل جدیدی در تاریخ نگاری اسلامی شد و بعدها ابن خلدون، نه تنها به این روش، پای بند بود بلکه آن را به درجه اعلایی رساند.

در نگارش کتاب التنبیه و الاشراف، اوضاع اجتماعی، سیاسی و فرهنگی عصری که مسعودی در آن می زیست، تاثیرگذار بوده، اما شرط تام به شمار نیامده، در کنار این عامل، ذوق و قریحه نویسنده، و ذهن خلّاق وی نیز، نقشی اساسی را