مصباح الهدی باقری روضه مرضیه

روزت را با روضه زهرا شروع کن و با سلام بر ایشون تموم.

اینقدر حالت خوب میشه که همه دردات رو فراموش می کنی.

- منتظراسنپ بودم.

فهمیدم اشتباهی رفته یه سمت دیگه دانشگاه.

پیداش کردم و همدیگه رو دیدیم.

وقتی صندلی عقب ماشین سوار شدم، فهمیدم چند دقیقه ای معطل شده، اونم بخاطر اینکه نگهبانِ درِ ورودیِ دانشگاه، نشانی رو غلط داده.

گفت: برسیم دم در، بهش اعتراض می کنم.

گفتم: لطفاً چیزی نگین، ما اینجا همکاریم.

شاید جلوی من چیزی بهش بگین، سبک بشه.

من بیشتر با شما حساب می کنم.

نگاهی از تو آینه کرد و گفت: نه بابا، به خاطر پولش نگفتم.

من از تو نقشه می دونستم شما کجایید.

بیخودی هی این آقا اصرار کرد که نه، یه جای دیگس؛ شما هم معطل شدین.

پس عذر من رو بپذیرین! [همین خُلق غیر متعارف، زمینه صحبت رو باز کرد.

همیشه وقتی کار عجله ای ندارم، تو ماشین با راننده شروع می کنم به گپ زدن و پرسیدن.

اینا بیشتر از هر کسی می دونن چه خبره و کی به کیه.

یادمه یکی از همکارا می گفت: می خوام مجوز تاکسی فرودگاه بگیرم و هر وقت حال داشتم مسافر بزنم و ببینم دنیا دست کیه و چه خبره، اما دخترام باهام مخالفت کردن و گفتن: بده بابا، ما خوشمون نمیاد.

] [القصه، راننده اسنپ ما، با ماشین پراید و شلوار لی رنگ و رو رفته و پیراهن چروکش، شد رفیق جدید ما.