این "شماره ها" منتظر تماس تان هستند!

آسمان صاف و پرستاره بود، شب آرامی بود و فقط کمی سوز سرما اذیت می کرد.

ساعت حدود 10 بود که اول صدای صاعقه آمد! - باور کردنی نبود این آسمان صاف و صاعقه، بعد به فاصله چند ثانیه، آن صدای مهیب و وحشتناک آمد صدایی که هرگز در عمرم نشنیده بودم.

همه از جا پریدیم و به ثانیه نکشید که زمین با تمام قدرتش شروع به لرزیدن کرد.

.

اینها را ایوب مرادی یکی از اهالی سرپل ذهاب می گوید و ادامه می دهد: هنوز ترس آن شب در جان همه ما هست، حتی جرات نزدیک شدن به خانه ها را نداریم و وقتی برای برداشتن وسیله ای داخل خانه می رویم به سرعت برق و باد بیرون می زنیم.

کنار خیابان دستفروشی می کرد و "باقلوا" دست مردم می داد.

سراغ اهالی زلزله زده و چادرنشین شهر را می گیرم، می گوید: اینجا (احمدآباد) هستند، زعفران هستند و کنار مسکن های مهر هم هستند.

حال و روزش را که می بینم و این بساط باقلوا فروشی، از روزگار خودش می پرسم، اینکه بعد از زلزله حال و روزش چطور است؟ با سوال من باقلواها که توی روغن دارند سرخ می شوند و مدام زیر و روشان می کند از یادش می رود، کفگیر را زمین می گذارد و سمت چادرهای کنار خیابان می رود، دنبال سرش می روم و نزدیک چادرها با دست اشاره می کند آن چادر من است و آن یکی هم چادر پدر و مادرم.