روزنامه جمهوری اسلامی: کسی که رییس جمهور را بی سواد خواند،در زمان جنگ،رفتن به جبهه را حرام می دانست!

هر چند موج برخاسته از سخنان رییس جمهور روحانی درباره دایره گسترده نقد که با واکنش تند عده ای از علمای حوزه علمیه مواجه شد، با توضیحاتی که دفتر رییس جمهور داد فروکش کرد، ولی این واقعه به تجربه ای منجر شد که اگر مورد توجه قرار گیرد، بسیار سودمند و آینده ساز خواهد بود.

تجربه ای که از این واقعه به دست آمده این است که حضرات روحانی نباید بدون بررسی و تحقیق درباره سخنی که برای آنها نقل می شود، موضعگیری کنند.

ممکن است آقایان در مواردی احساس وظیفه شرعی برای جلوگیری از یک انحراف عقیدتی نمایند و همین احساس وظیفه انگیزه ای شود جهت موضعگیری و اعلام نظر و یا حتی اعلام خطر.

این امر، کاملاً معقول و منطقی است ولی برای رسیدن به چنین احساس وظیفه ای باید مراحلی طی گردد و جوانب امر کاملاً سنجیده شود تا آنچه گفته می شود از اتقان لازم برخوردار باشد و موجب پشیمانی و وهن کسانی که موضع می گیرند نشود.

یکی از این جوانب، شناسایی فرد یا افرادی است که آغاز کننده ایراد و اعتراض هستند و تلاش می کنند دیگران را وادار به ورود به این میدان کنند.

آغازگر ماجرای اعتراض به سخن رییس جمهور روحانی درباره نقد، یک فرد غیرروحانی بی اطلاع از مبانی عقیدتی بود که از یکطرف کاملاً جناحی عمل می کند و از طرف دیگر بشدت جویای نام است.