چاپ داستان ایرانی بیشتر برای پرستیژ است

ناشران بیشتر به خاطر پرستیژ نشر سراغ داستان ایرانی می روند و برای شان مهم نیست که این کتاب ها به فروش برود.

- امیرحسین خورشیدفر می گوید: ناشران بیشتر به خاطر پرستیژ نشر سراغ داستان ایرانی می روند و برای شان مهم نیست که این کتاب ها به فروش برود.

این داستان نویس در گفت وگو با ایسنا درباره استقبال از آثار ترجمه اظهار کرد: اولا باید پرسید مگر از آثار ترجمه استقبال شده است؟ تیراژ کتاب کمتر از 10 سال قبل است.

من مصاحبه مترجمان را در همین پرونده خواندم و راستش کمی برایم عجیب بود.

این که چند رمان نویسنده برنده نوبل یا نویسنده/استارهایی مثل موراکامی و یوسا 10هزار نسخه فروش رفته به نظر شما استقبال است؟ یعنی می پرسید چرا آثار 10 - 12 نویسنده بزرگ جهان بیشتر از آثار نویسنده های امروز ایران خوانده می شود؟ این که عادی ترین وضعیت ممکن است.

ضمنا در جهان وقتی صحبت از ادبیات و هنر ایران پیش بیاید حتما اولین مولفه آن را نوشتن در سایه سانسور ذکر می کنند.

ابعاد سانسور برای کسی که می نویسد بسیار بسیار گسترده تر از چیزی است که بر یک اثر ترجمه اعمال می شود و این را نمی توان نادیده گرفت.

خورشیدفر همچنین درباره مجزا کردن ادبیات ایران از جهان گفت: اگر نویسنده ای رمان باکیفیت بنویسد چه ایرانی باشد و چه خارجی، در بازار کتاب به آن توجه می شود.