نویسندگان ما حرفی برای گفتن ندارند

«کامران پارسی نژاد» ساکن بودن ادبیات، حمایت نشدن ادبیات از طرف مسئولان و اشراف نداشتن نویسنده های ایرانی بر ادبیات کلاسیک و این که نویسنده ها حرفی برای گفتن ندارند، - کامران پارسی نژاد ساکن بودن ادبیات، حمایت نشدن ادبیات از طرف مسئولان و اشراف نداشتن نویسنده های ایرانی بر ادبیات کلاسیک و این که نویسنده ها حرفی برای گفتن ندارند، از دلایل استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه می داند.

این نویسنده و منتقد ادبی در گفت وگو با ایسنا درباره استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه گفت: این موضوع که تمایل و گرایش مخاطبان ایرانی به ادبیات ترجمه بیشتر است یا ادبیات بومی، نیازمند رصد و ارزیابی میدانی است و در این رابطه باید یک تحقیق جامع و کامل صورت بگیرد و بر اساس این تحقیق به این اصل برسیم که در کل مخاطبان ادبیات داستانی بیشتر به کدام سمت و سو نظر دارند.

چنین تحقیقی در کشور ما انجام نشده و یا من ندیده ام، بنابراین نمی توانم بگویم مخاطبان ایرانی به سمت ترجمه گرایش دارند یا ادبیات بومی.

او سپس درباره دلیل این که ادبیات بومی ما مخاطب خود را از دست داده اظهار کرد: ادبیات داستانی ما دچار ایست و سکون شده است.

یکی از عمده ترین مسائل بروز این اتفاق این است که نویسندگان ما حرفی برای گفتن ندارند.