مرتضی بحرانی نوابت در فلسفه فارابی و ابن باجه

در این مقاله با استفاده از روش تحلیل فلسفی در پی پاسخ به این سوال هستیم که اصطلاح نوابت در آرای فارابی و ابن باجه، چه مصداقی دارد.

- چکیده نوابت (استعاره ای از انسان های منفرد) از جمله مفاهیمی است که در فلسفه اسلامی کاربرد داشته است.

هم فارابی و هم ابن باجه این مفهوم را در فلسفه خود به کار برده اند.

در این مقاله با استفاده از روش تحلیل فلسفی در پی پاسخ به این سوال هستیم که اصطلاح نوابت در آرای فارابی و ابن باجه، چه مصداقی دارد.

یافته مقاله حاکی از آن است که در تبیین هر دو فیلسوف، نوابت، انسان هایی منفرد هستند؛ اما مصداق نوابت برای یکی، فیلسوف و برای دیگری، غیر فیلسوف است.

نوآوری مقاله در طرح این نکته است که حسب نگاه فلسفی و اجتماعی مدرن، در یکجا بحث از نوابت به غیریت کشیده می شود و در جای دیگر، بحث به هویت می انجامد.

استفاده از این سنت فکری می تواند در بحث های کنونی درباره سیاست هویت و تمایز، افق هایی را پیش رو نهد.

کلیدواژگان: نوابت، فیلسوف، غیر فیلسوف، هویت و غیریت نویسنده: مرتضی بحرانی دو فصلنامه پژوهش سیاست نظری– سال هفتم، شماره 34، پاییز و زمستان 1394.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.

  نظرات دیدگاه های ارسال شده توسط شما،