به آنها که صعودما را دوست ندارند!

جمعه چهارم آذر 1356: ایران - استرالیا.

پیروزی برابر استرالیا که چهار سال پیش ایران را حذف کرده بود، تیم ملی را راهی جام جهانی 1978 در آرژانتین می کرد.

ایران با ده امتیاز سرگروه بود، کویت هشت امتیازی، کره جنوبی هشت امتیازی و استرالیا هفت امتیازی.

پیروزی تیم ملی مترادف بود به صعود به جام جهانی و ناکامی اش، سرنوشت را به نبرد روز آخر برابر کویت می کشید.

جایی که کویتی ها به رهبری ماریو زاگالو امیدوار بودند در آخرین دیدار که در زمین شان برگزار می شد جواز سفر را به چنگ آورند.

ولی در آن بعد از ظهر همه ایرانیان برای نخستین حضور تیم ملی در جام جهانی بی تابی می کردند.

همه به پایان انتظار در تهران دل سپرده بودند.

حسن روشن که در دیدار رفت استرالیایی ها را به بند کشیده بود مصدوم بود و تیم ملی ترکیب آشنایی داشت: ناصر حجازی درون دروازه، نصراله عبدالهی و حسین کازرانی در قلب دفاع، حسن نظری و آندرانیک اسکندریان دو مدافع کناری، کاپیتان علی پروین، حسن نایب آقا و محمد صادقی و ابراهیم قاسمپور در خط میانی و غفور جهانی و رضا عادلخانی در خط حمله.

سکوهای استادیوم صد هزار نفری پر شدند و سه فرزند شاه، رضا پهلوی، فرحناز پهلوی و علیرضا پهلوی در جایگاه ویژه به تماشای نبرد تاریخ ساز نشستند.