راهکارهایی در باب چالش های اقتصاد ایران علت یابی فقدان الگوی بهره وری در اقتصاد ایران

الگوی ملموسی از یک �شرکت ایرانی� موفق در بهبود بهره وری نیز وجود ندارد و شرکت های ایرانی همه در سطح پایین و تقریباً هم تراز در حال فعالیت اند.

- این مدل ها با هم تفاوت های بنیادین دارند.

در مدل دمینگ، اصل بر افراد و افزایش بهره وری تک تک افراد است، نه فقط مدیریت.

این امر شاید به دلیل فرهنگ خاص ژاپنی ها باشد که با همه ی افراد به صورت یکسان برخورد می کنند، نه در قالب سلسله مراتب.

در مقابل، مدل مالکوم بالدریج تماماً بر نتیجه گرایی تمرکز دارد.

در این مدل، فرآیندهای منتهی به نتیجه بسیار مهم هستند اما مدل اروپایی (EFQM) میان این دو مدل قرار می گیرد، یعنی حد وسط فرآیندگرایی ژاپنی ها و نتیجه گرایی آمریکایی ها همراه با افزودن مسؤولیت اجتماعی به سازمان ها می باشد، چرا که (EFQM) معتقد است در یک توسعه ی همه جانبه، سازمان ها باید نقش اجتماعی خود را نیز به خوبی ایفا کرده و برای مثال به جامعه و محیط زیست زیان نرسانند.

با توجه به این که فرهنگ ایرانی از دیرباز متعادل گرا و میانه رو بوده است، در ایران مدل (EFQM) معیار تعالی سازمانی قرار گرفته است.

البته اگر بتوانیم یک مدل بومی ایرانی داشته باشیم، بسیار سودمند خواهد بود، اما چنین اقدامی نیاز به مطالعه و بررسی های بسیار دارد.