�اصل جامع نگری� در پاسخ گویی به سئوالات و شبهات دینی، با تأکید بر آموزه های قرآنی

از مهم ترین اصولی که در قرآن مورد اهتمام آیات الهی است و پاسخ های قرآنی بر آن استوار گردیده، اصل جامع نگری است.

- درآمد از مهم ترین اصولی که در قرآن مورد اهتمام آیات الهی است و پاسخ های قرآنی بر آن استوار گردیده، اصل جامع نگری است.

این اصل می گوید، پاسخ گوی سؤالات و شبهات دینی باید جامعیت لازم را در گستره مخاطب، ابعاد وجودی مخاطب (شامل بُعد بینشی، عاطفی و رفتاری) سطوح پاسخ گویان، ابعاد مادی و معنوی پاسخ گویان، همچنین نوع پاسخ، کیفیت پاسخ گویی، اصول و روش پاسخ، و نیز همه ابعاد پاسخ را منظور کند.

در این صورت پاسخ ها نباید مقطعی و موردی و برای رفع تکلیف بوده و به یک بعد از ابعاد مسئله توجه کند.

شیوه آیات الهی است که در پاسخ مخاطبان از جنبه های مختلف پاسخ و پرسش گر غفلت نکند و به گستره پرسش گران با سطوح مختلف و نگرش های مختلف توجه نماید.

این اصل می تواند به توانمندی مبلغان و استادان معارف اسلامی در پاسخ، مدد رساند.

یکسونگری؛ آسیب پاسخ گویی بیان عمومی قرآن به عنوان مادر معارف دینی، که فرمود: وَ نَزَّلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ تِبْیاناً لِکُلِّ شَیْ ءٍ وَ هُدیً وَ رَحْمَهً وَ بُشْری لِلْمُسْلِمین [2] و نیز آیه ای که فرمود: ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ إِلاَّ لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فیهِ وَ هُدیً وَ رَحْمَه �