تلاشی عجیب برای بقای نسل در زندانیک دست کت وشلوار دیپلمات اتو کشیده که از سقف آویخته و یک جفت کفش چرمی واکس خورده که انتظار مردی رشید را می کشند، «نشانه های زندگی» اند که معلق مانده اند تا پدری از زندان بیرون بیاید، - یک دست کت وشلوار دیپلمات اتو کشیده که از سقف آویخته و یک جفت کفش چرمی واکس خورده که انتظار مردی رشید را می کشند، نشانه های زندگی اند که معلق مانده اند تا پدری از زندان بیرون بیاید، آنها را به تن کند، دست فرزندش را بگیرد و باهم به گردش بروند. شاید پدر هرگز قد کشیدن فرزندش را نبیند. شاید وقتی از زندان برگردد او شهید شده باشد؛ اگر برگردد. زن فکر می کند روزی همسرش آزاد می شود و وقتی که به خانه برمی گردد، باید خانواده ای داشته باشد که منتظرش باشند. اما بدون حضور مرد این خانواده چطور باید شکل بگیرد؟ زنانی که شوهرانشان در زندان های اسراییل محکوم به حبس های طولانی شده اند پاسخ را بخوبی می دانند. راهی که تقدیر برای مادری کردن پیش روی بعضی از زنان فلسطینی گذاشته، راه ساده ای نیست؛ اما راهی که آنان هفتاد سال است –ناگزیر- در پیش گرفته اند، آنقدر پرمخاطره بوده که حالا چگونگی بقای نسل در سخت ترین شرایط، ساده ترین پرسشی است که ممکن است با آن مواجه شوند. کوبار - فلسطین. برچسب ها: |
آخرین اخبار سرویس: |