هنگامی که یک وزیر با رانت زندگی نکند سپس می توان انتظار داشت که آحاد مردم با حقوقی که می گیرند نیز زندگی کنند.
خوشا به حال مردم، حکومت و قوه قضاییه کره جنوبی که وقتی متوجه شدند رییس جمهور خلاف کرده با او برخورد کردند.
- تاریخ سیاسی روسیه همانند تاریخ ما به شدت تحت تأثیر مسائل فقیر و غنی بوده است.
ناتوانی در پرکردن این شکاف طبقاتی به پوپولیسم و اقتدارگرایی منجر شده است.
پرکردن شکاف طبقاتی یا ایجاد عدالت، رفاه و حقوق مدنی برای شهروندان بدون قاعده مندی و حکومت قانون امکان پذیر نیست.
حکومت قانون ضرورتاً حکومت دموکراتیک نیست.
سنگاپور یک حکومت قانون، قاعده و شفافیت است اما حکومت دموکراتیک نیست.
انگلستان سه قرن حکومت قانون بود در حالی که هنوز یک قرن نشده که دموکراتیک شده است.
دموکراسی بدون نظام حزبی و تسلط بخش خصوصی بر اقتصاد تحقق پیدا نمی کند.
با شرایط فعلی رسیدن به دموکراسی در خاورمیانه اگر عزمی باشد نزدیک به نیم قرن کار دارد.
مدرن شدن یک طیف است.
بعضی به اشتباه فکر می کنند که مدرن بودن یعنی مصرف کالاهای لوکس، پوشیدن لباس های گران قیمت، سوار شدن اتوموبیل آلمانی و زندگی در خانه های بزرگ.
کاملاً بد فهمیده اند.
مبنای مدرن بودن در افکار و رفتار است و نه در نوع مصرف.
ریشه فلسفی مدرن بودن در مدنیّت است.
شخصِ مدرن به تکثّر برداشت و اندیشه معتقد است و نظر خود را صرفاً یک نظر در میان نظرات دیگر تلقی می کند.
شخصِ مدرن، متفاوت بودن فکری انسان ها را حق آن ها می داند.
شخصِ مدرن با دلیل و fact با دیگران تعامل می کند نه تخیلات، توهمات و شنیده ها.
شخصِ مدرن به کسی که به او می گوید: من شما را دوست ندارم، می گوید حقِ شماست که مرا دوست نداشته باشید؛ مگر قرار است همه مرا دوست داشته باشند.
شخصِ مدرن در هیچ شرایطی دشنام نمی دهد، پرخاش نمی کند بلکه تلاش می کند ریشه های جهل طرف مقابل را کشف کند.
شخصِ مدرن نه اجازه می دهد دیگری وارد حریم خصوصی او شود و نه در حریم خصوصی دیگران دخالت می کند.
اما یک ویژگی شخصِ مدرن بسیار تعیین کننده در جامعه مدنی و حکومت قانون است: به محض اینکه پای خود را از منزل بیرون گذاشت در سطح جامعه برای تمامی شهروندان، حقوق انسانی قائل است.
تابحال دیده اید: سرنشینان یک اتوموبیل گران قیمت یک میلیارد تومانی، چگونه پوست میوه، دستمال کاغذی و خاکستر سیگار به بیرون پرتاب می کنند؟ تابحال دیده اید چهار نفر آهسته با هم در عرض یک پیاده رو قدم می زنند و گپ می زنند و مانع عبور دیگر شهروندان می شوند؟ تابحال دیده اید پیاده روهای نزدیک به رستوران های فست فود ساعت دوازده شب چگونه مملو از آشغال است؟ آیا تابحال دیده اید راننده ای نه دوبله بلکه در ردیف سوم پارک کرده و رفته است و ترافیک خیابان را مختل نموده است؟ صدها رفتار مانند اینها ضدّ مدرن بودن است.
فکر کردن، استدلال آوردن، مؤدب بودن، احترام گذاشتن، نظیف بودن، رعایت حقوق دیگران را کردن، قانون را رعایت کردن، منظم بودن، صد متر دورتر رفتن ولی درست پارک کردن، وظیفه شناس بودن، مالیات دادن، درآمد بدون زحمت را قبول نکردن، دقیق بودن، حرف بیهوده نزدن، تخریب نکردن، غیبت نکردن، قانع بودن، دورغ نگفتن، انتهای صف ایستادن، تهمت نزدن، وجدان کاری داشتن و صدها اندیشه و رفتار دیگر از مشتقات مدرن بودن است.
درست می فرمایید اگر همه این گونه رفتار کنند کشور بهشت می شود؛ حتی اگر هفتاد درصد این گونه عمل کنند ایده آل است.
ملت ها و سرنوشت آن ها با خصلت های اکثریت تعیین می شود.
اگر اقلیتی درست رفتار کند فایده ای ندارد.
ژاپن، ژاپن شده است چون 95 درصد مدرن رفتار می کنند.
رمان نویس روس نمی گوید دموکراتیک شویم بلکه مدرن شویم: قانون را رعایت کنیم، رشوه نگیریم، به حقوقی که می گیریم قانع باشیم و با رانت صاحب خانه نشویم.
بی دلیل نیست وقتی گفته می شود بعضی کشورها در خاورمیانه هنوز وارد عصر مدرنیته نشده اند چه برسد به دموکراسی که تحمل اندیشه های متفاوت، رقابت حزبی و دولت حداقلی در آن متصور است.
چگونه جوامع مدرن می شوند؟ تاریخ غرب، آسیا و آمریکای لاتین به ما به وضوح پاسخ می دهد.
بسیار روشن و شفاف: انرژی، عزم، اراده، همت، خواست و تصمیم مسئولین و نخبگان سیاسی یک کشور است که جامعه را مدرن می کند.
اول خودشان عمل می کنند و سپس با دقت و جدیّت بر اجرای قوانین نظارت می کنند.
نخبگانی که خود قانون را رعایت نکنند نمی توانند از جامعه انتظار مدنیّت داشته باشند.
هنگامی که یک وزیر با رانت زندگی نکند سپس می توان انتظار داشت که آحاد مردم با حقوقی که می گیرند نیز زندگی کنند.
خوشا به حال مردم، حکومت و قوه قضاییه کره جنوبی که وقتی متوجه شدند رییس جمهور خلاف کرده با او برخورد کردند.
روحیات، افکار، خواست ها و پایگاه اجتماعی نخبگان یک کشور، سرنوشت آن را تعیین می کند.
جامعه و حکومت قانون یا مدرن شدن یک تصمیم است.
بی عدالتی، فساد مالی، رانت، ورود عده ای خاص به حوزه های دولتی و کتمان واقعیت ها از جمله زمینه هایی بودند که باعث شدند تا سیستم پهلوی دوم علی رغم کارهای عمرانی نتواند تداوم پیدا کند.
وقتی جامعه مدرن می شود که دولت و نخبگان سیاسی بخواهند مدرن شوند و سیستم قانونی را نهادینه کنند.
جامعه در عصر مجازی سریع متوجه می شود که آیا قانون برای همه است یا عده ای.
برای شناخت یک جامعه و حکومت و آینده آن باید اول سراغ نخبگان سیاسی و درجه رعایت قواعد و قوانین از سوی آن ها رفت.
آلمان، سوییس، ژاپن، سنگاپور، کره جنوبی، کانادا، نروژ، سوئد و دانمارک نمونه های بارز هستند.
هیچ اتفاقی در طبیعت تصادفی نیست.
رعایت قواعد پاسخ می دهد.
ثروتمند شدن در آلمان با قاعده است و نه رانت.
بخش حقوقی دفتر صدراعظم آلمان، مهم ترین بخش از حاکمیت این کشور است زیرا هر تصمیم و عملی باید با تأیید بخش حقوقی انجام شود.
اگر بخش حقوقی غفلت کرد حتی یک خبرنگار می تواند توجه همه را به نقض قانون جلب کند.
رمان نویس روس هم همین را می خواهد.
او نمی گوید ثروتمند نشوید بلکه با رعایت قاعده به ثروت برسید و این فرصت برای همه فراهم باشد.
نکته علمی آخر: در تمامی کشورهایی که مدرن شده اند و حکومت قانون تشکیل داده اند، نخبگان سیاسی به لحاظ احساسی، عقلی، وجدانی و تاریخی، تعلق خاطر عمیقی به کشور، خاک و وطن دارند.
Proschal’nye pesni politicheskikh pigmeev pindostana (1
کلید واژه ها: حکومت - قانون - حریم خصوصی - گران قیمت - دموکراسی - زندگی - پیاده رو - مدنی - حقوق - تاریخ سیاسی - تاریخ - شرایط - جامعه - پیاده - انسان - قوه قضاییه - رییس جمهور - خاورمیانه - کره جنوبی - مردم - مصرف - قیمت - شکاف - انگلستان - مدرن شدن - انسان ها - رستوران - میلیارد - سنگاپور - فست فود
