بررسی و تحلیل مبانی اخلاقی عهد عتیق با توجه به آموزه معاد - بخش دوم و پایانی مصادیق عدالت در عهد عتیق

آنچه این مقاله بدان اهتمام می ورزد، تحلیل مفاهیم تشبه به خدا، قداست، توحید، عدالت، تقوا و برگزیدگی در عهد عتیق با توجه به آموزه معاد است.

- بررسی و تحلیل مبانی اخلاقی عهد عتیق با توجه به آموزه معاد - بخش دوم و پایانیمصادیق عدالت در عهد عتیق آنچه این مقاله بدان اهتمام می ورزد، تحلیل مفاهیم تشبه به خدا، قداست، توحید، عدالت، تقوا و برگزیدگی در عهد عتیق با توجه به آموزه معاد است.

توحید و برائت از شرک یهودیت طی تاریخ طولانی اش همیشه خود را متعهد دیده که به خدای یگانه ایمان بورزد (آنترمن، 1385، ص39).

در تورات وجود خدا مسلّم انگاشته شده است.

فرمان دوم ده فرمان چنین است: تو را خدایان دیگر غیر از من نباشد (کتاب مقدس، خروج، فصل3، آیه20)؛ فقط او خداست و کسی دیگر مانند او وجود ندارد (همان، تثنیه، فصل4، آیات35 و 39).

لفظ ایمان آوردن در عهد قدیم چندان مذکور نیست، اما به هیئت های مختلف به آن اشاره شده است: به خداوند توجه نمایید (همان، اشعیا، فصل45، آیه22)؛ منتظر خداوند باشید (همان، مزامیر، فصل27، آیه14).

در باب اول کتاب ناحوم از ایمان داران با لفظ توکل کنندگان به خداوند یاد شده است.

ابراهیم(ع) نیز به واسطه اینکه تمامی اعتمادش به خداوند بود، به ابوالمؤمنین ملقب شد (هاکس، 1383، ص145).