یادداشت مهمان/ چشمه های روشن نور

حسین اسرافیلی شاعری مکتبی و صاحب اندیشه است شاعری که واژه های خود را نذر اعتقادات خود کرده و شعرهایش را چون چشمه های روشن نور، برای ترویج معارف اهل بیت جاری ساخته و با تداوم در این مسیر بقای ادبی خود را تضمین کردند.

- خبرگزاری فارس"- گروه کتاب و ادبیات: احتمالا آن چه در ادامه خواهید خواند ارزش رسانه ای خود را از دست داده باشد.

زیرا از روزی که به من گفته شده تا مطلبی در مورد (استاد حسین اسرافیلی) بنویسم نزدیک به ده روز می گذرد و بی تردید نوشته ی من در حکم نوشدارویی است که دردی از دغدغه های خبری کسی دوا نخواهد کرد.

اما دست کم این حسن را دارد که برای نوشتن آن چند روزی فکر کرده ام و حالا حتی اگر این تامل حاصلی همراه نداشته باشد می توانم با سربلندی بگویم این بی نتیجه ماندن حاصل فکر کردن است.

از خودم می پرسم خوب من باید در مورد شخصیتی مانند جناب اسرافیلی چه بنویسم که بیشتر از شعرهایش معرف او باشند؟ یا چه خاطره ی نداشته ی مشترکی از ایشان تعریف کنم تا آنچنان که مرسوم است هر چه بیشترخودم را به ایشان الصاق کرده باشم تا بلکه در موقعیت مشابهی نانی را که به ایشان قرض داده ام داغ تر پس بگیرم.

ایشان نه تازه شاعری نوجوانند که بگوییم اگر چنان کنند شاعرتر می شوند و نه در پایان راه شاعرانگی هستند که تاسف بخوریم اگر چنان نبودند بهتر می بود.