چرا «ماجرای نیمروز» در سینمای ایران یک اتفاق مهم است؟

«ماجرای نیمروز» اثر محمدحسین مهدویان به نوعی یک وسترن است که کارگردان نیز با آگاهی و در تلاش برای خلق یک وسترن مدرن، نام وسترن «ماجرا نیمروز» به کارگردانی فرد زینه مان را برای عنوان فیلمش وام گرفته و فیلمش را در مسیری پیش برده که یک روایت تاریخی در بستر وسترن مدرن روایت شود.

- محمدحسین مهدویان با تیکه بر تجربه موفق ایستاده در غبار ، عملاً اولین فیلم سینمایی اش را با قواعد تکنیکی متکی بر آثار پیشین پیش برده و توانسته یک فرم روایی تاثیرگذار را خلق کند که تماشاگر را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

ماجرای نیمروز به سادگی می توانست یک فیلم مفتضحانه نظیر امکان مینا اثر کمال تبریزی شود اما به قدر سیانور تاثیرگذار است و بیش از سیانور مخاطب را تحریک می سازد تا درباره شخصیت های مورد اشاره در فیلم به جستجو و کسب اطلاعات بپردازند.

یکی از ویژگی های غیرقابل انکار ماجرای نیمروز ، قاب های سینمایی که برای این اثر طراحی شده و در واقع این فیلم برای پرده عریض سینما فیلمبرداری شده و جزییات در پرده بزرگ به خوبی عیان می شود.

با توسعه فیلمبرداری دیجیتال، اساساً قاب بندی سینمایی کمرنگ شده و تفاوتی نمی کند که بسیاری از فیلم های ایرانی را در تلویزیون های باکیفیت تماشا کرد یا در سالن سینما تجربه کرد.