چگونه با کسی که لکنت زبان دارد گفت و گو کنیم؟

- لکنت زبان اختلالی شایع به ویژه در کودکان است.

در بیشتر کودکان این مشکل بدون درمان خاصی رفع می شود.

اما لکنت در بزرگ سالان به سادگی درمان نمی شود.

به گزارش سایت قطره و به نقل ازبهداشت نیوز ، لکنت زبان اختلالی شایع به ویژه در کودکان است.

در بیشتر کودکان این مشکل بدون درمان خاصی رفع می شود.

اما لکنت در بزرگ سالان به سادگی درمان نمی شود.

مهم ترین بخش درمان ایجاد آرامش و اعتماد به نفس در فرد مبتلاست.

متخصصین گفتار درمانی راهکارهای متعددی را برای درمان لکنت زبان به کار می گیرند.

در ادامه به شرح این اختلال پرداخته شده است.

با ما همراه باشید.

لکنت زبان چیست لکنت زبان اختلالی در گفتار است که به موجب آن فرد نمی تواند کلمات را پیوسته ادا کند و در خلال صحبت مکث می کند.

این وقفه ها و مکث ها باعث می شود مخاطب، کلام را به صورت اصوات تکرارشونده بشنود.

مثلا: ما…ما…مان (مامان) یا برخی آواها کش می آیند و در شکل خروجی واژه ها تغییر ایجاد می کنند مانند: باااا…د (باد).

مشکل دیگرِ اختلال در تکلم وقتی رخ می دهد که جریان گفتار در حین صحبت کردن مسدود می شود، یعنی فرد قادر به ادای برخی حروف و اصوات نیست و در نتیجه شکل نهایی کلمه خروجی منقطع، متشنج و غیرطبیعی است.

در بعضی موارد لکنت زبان خفیف است و مشکل چندانی ایجاد نمی کند، اما در حالتی که شدت این اختلال زیاد باشد، به ویژه از نظر روحی فرد با مشکلات متعددی مواجه می شود.

نحوه بروز این مشکل در افراد مختلف متفاوت است.

برای نمونه در بعضی افراد لکنت زبان پس از بازه های طولانی مدت در سخن گفتن بروز می کند و در برخی دیگر تعداد آن در هنگام حرف زدن متغیر است؛ یعنی به تعداد متغیر یا فواصل متغیر در بازه ی زمانی هنگام صحبت کردن خود را نشان می دهد.

افراد مبتلا به لکنت زبان از گفتن برخی کلمات یا حضور در برخی محیط ها که آرامش آنها را سلب و حسی ناخوشایند برایشان ایجاد می کند، اجتناب می کنند.

بعضی از این افراد طوری صحبت کردن خود را مدیریت می کنند که سایرین به ندرت به مشکل آنها پی می برند.

در این حالت به این اختلال لکنت پنهان گفته می شود.

البته این پنهان کاری موجب می شود که فرد تا جایی که می تواند از صحبت کردن پرهیز کند.

علت لکنت زبان چیست؟ برای شیوا و روان صحبت کردن، گذرگاه های عصبی مختلف در مغز کودکان باید رشد کنند و با سرعت و دقت زیادی با هم در تعامل باشند.

لکنت زبان نشان می دهد که این تعامل به خوبی صورت نمی گیرد.

از آنجا که درمان لکنت زبان با رشد کودک و افزایش سن سخت و سخت تر می شود، پیگیری این اختلال در دوران کودکی اهمیت دارد.

لکنت زبان در برخی موارد ریشه در مسائل ژنتیکی دارد.

در موارد نادری نیز در بزرگ سالی سراغ افراد می آید که اغلب سکته و آسیب های مغزی موجب بروز این اختلال است.

از دلایل دیگر لکنت زبان می توان به ضربات واردشده به سر و فشارهای احساسی و عصبی اشاره کرد.

افراد مبتلا به لکنت زبان به هیچ وجه از نظر هوش و استعداد با سایرین تفاوت ندارند.

باورهای کلیشه ای و مرسوم معمولا آنها را خجالتی، عصبی، حساس، عجول، درون گرا و … می پندارد که البته هیچ شاهد علمی برای این ادعا وجود ندارد.

شاید وقوع لکنت زبان ریشه در اضطراب یا موارد عنوان شده داشته باشد، ولی حکمی کلی برای تعمیم آن به تمام مبتلایان موجود نیست.

آیا لکنت زبان مشکلی رایج است؟ لکنت زبان معمولا در میان کودکان رواج دارد و طبق آمارها یک بیستم کودکان قبل از ورود به مدرسه این اختلال را تجربه می کنند.

دو سوم کودکان با پشت سر گذاشتن دوران کودکی خود به خود درمان می شوند و در این میان تنها یک سوم این اختلال را با خود به بزرگ سالی می برند.

یک درصد بزرگ سالان لکنت زبان دارند و مردان نسبت به زنان بیشتر به این عارضه دچار می شوند.

دانشمندان لکنت زبان را اختلالی شایع می دانند که در تمام جوامع و فرهنگ ها رخ می دهد.

در انگلستان تقریبا 720000 کودک و بزرگ سال دچار لکنت زبان هستند.

انواع لکنت زبان به طور کلی دو نوع لکنت زبان وجود دارد.

نوع اول لکنتی است که در سال های آغازین کودکی رخ می دهد و نتیجه ی برخی اختلالات مغزی است.

نوع دیگر لکنت زبانی است که نتیجه ضربات واردشده به مغز یا سکته های مغزی در بزرگ سالی است که گاهی به علت مصرف بعضی داروها رخ می دهد.

در برخی موارد فشارهای عاطفی و احساسی نیز موجب بروز لکنت زبان می شود.

توسعه و رشد گفتار رشد گفتار فرآیندی پیچیده شامل ارتباطات میان نواحی مختلف مغز است.

ارتباطات میان مغز و ماهیچه هایی که مسئول تنفس و تکلم هستند در این فرآیند بسیار مهم است.

اگر هر کدام از این بخش ها درست و مؤثر عمل کنند، وقفه ها و تأکیدهای لازم در گفتار به درستی اجرا و کلمات به شکل صحیح ادا می شوند.

کودکی که در حال یادگیری ساخت جملات ساده است عملکرد این بخش ها را با تمرین توسعه می دهد تا قسمت هایی از مغز که در فرآیند گفتار دخیل هستند درست عمل کنند و گفتار به شکل روان و شیوا صورت بگیرد.

وقتی بخش هایی از این سیستم با سایر بخش ها هماهنگ نباشد مشکلات گفتاری، تکرار و توقف در سخن گفتن به وجود می آید، به ویژه وقتی کودک دچار هیجان می شود یا تحت فشار قرار می گیرد.

در خلال رشد مغز برخی از این مشکلات رفع می شوند.

تفاوت های جنسیتی و ژن ها لکنت زبان هم در دختران و هم در پسران رخ می دهد، اما آسیب پذیری مغز در پسران آنها را بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال قرار می دهد.

ژن ها نیز نقش مؤثری در بروز لکنت زبان دارند و دو سوم افراد مبتلا به این عارضه دارای سابقه خانوادگی هستند.

ضرورت درمان لکنت زبان در صورتی که این مشکل را در فرزند خود مشاهده می کنید، حتما به متخصص مراجعه کنید.

درمان لکنت زبان از سنین شروع مدرسه مؤثرتر است.

به محض مشاهده این اختلال به پزشک متخصص مراجعه کنید و در صورت لزوم از گفتاردرمانگر کمک بگیرید.

وب سایت انجمن لکنت زبان بریتانیا (BSA)، اطلاعات و توصیه های ارزشمندی در جهت رفع این مشکل ارائه داده است.

روش های درمان لکنت زبان بسیار متنوع است.

مشاوره با پزشک راهکارهای درمانی متناسب با وضعیت شما یا فرزندتان را مشخص می کند.

نکات مهم در درمان لکنت به شرح زیر است: ایجاد محیط امن و مطمئن برای صحبت کردن کودک راهکارهایی جهت افزایش مهارت های ارتباطی و روان صحبت کردن کار کردن روی احساسات مرتبط با لکنت زبان مانند ترس و اضطراب امروزه ابزارهای الکترونیکی نیز برای کاهش لکنت زبان در دسترس است.

این ابزارها به کودکان بزرگتر و بزرگ سالان برای رفع این مشکل کمک می کند.

درمان لکنت زبان درمان لکنت زبان بنا به سن و شرایط فرد مبتلا متفاوت است.

برای کمک به رفع این مشکل در بزرگسالان نیز می توان از کمک متخصصین گفتاردرمانی استفاده کرد.

امکان گفتاردرمانی برای تمام سنین است.

در برخی موارد درمان های روانشناسی روش مناسبی برای حل مشکلات گفتاری ناشی از عوامل روانی و احساسی است.

درمان غیرمستقیم درمان غیر مستقیم، تغییر رفتار و شیوه برخورد والدین و اطرافیان با فرد دچار لکنت زبان است و مستقیما به رفع موانع تکلمی نمی پردازد.

درمان غیرمستقیم برای کودکان زیر 5 سال مفید است و اولین گزینه ای است که متخصصین پیشنهاد می کنند.

با این وجود چنانچه کودک شما در سنین زیر 5 سال است و شدت و میزان لکنت او هفته به هفته رو به افزایش است، باید درمان های مستقیم را شروع کنید.

در درمان غیرمستقیم اغلب به مفاهیمی پرداخته می شود که موجب لکنت کودک شده اند.

منظور از مفاهیم موضوعاتی است که کودک علیرغم میل به گفتن آنها قادر به ادای درستشان نیست.

هدف درمان غیرمستقیم، ایجاد محیطی آرام و بدون فشار برای صحبت کردن کودک است.

خلق چنین محیطی نیازمند رعایت و درنظر گرفتن موارد زیر است: آرام صحبت کردن با کودک تشویق کودک به حرف زدن میان جمع خانواده و گوش دادن دقیق به دیگران گفت و گو و صحبت کردن درباره موضوعات مختلف و آشنا برای کودک مثل آشپزی، بازی کردن، رفتن به پیش دبستانی، کتاب های داستانی اش و… پرهیز از متوقف کردن کودک در هنگام صحبت کردن و انتقاد از وی ایجاد محیطی آرام و بی تشویش در خانه درمان مستقیم در این روش، والدین کودک تحت نظارت متخصصین، برنامه های ویژه ای را پیاده سازی می کنند.

در این روش والدین باید نسبت به لکنت زبان و صحبت کردن کودک واکنشی دوستانه، حمایت گونه و غیر قضاوتگر داشته باشند.

انچمن لکنت زبان بریتانیا و استرالیا، شرح مفصل و کاملی از این برنامه ارایه داده اند.

اگر لکنت زبان بعد از 5 سالگی ادامه پیدا کند، درمان کمی دشوارتر می شود.

با گذشت زمان عوارض جانبی ناشی از لکنت زبان کار درمان را سخت تر می کند.

تشویش و اضطرابی که در هنگام صحبت کردن با لکنت رخ می دهد، ترس از لکنت و احساس شرم و خجالت روند درمان را کند و دشوار می سازد.

به همین دلیل درمان لکنت در بزرگسالان و نوجوانان هم به جنبه های اجتماعی،احساسی، روانشناسی می پردازد و هم جنبه های رفتاری.

درمان مستقیم برای کودکان مدرسه ای به موارد زیر کمک می کند:
کلید واژه ها: زبان - اختلال - درمان - کودکان - کودک - مشکل - اعتماد به نفس - آرامش - نشان - صورت - بزرگ - طولانی - بهداشت - متفاوت - مدیریت - مشکلات - افزایش - همراه - اهمیت - گزارش - روان - محیط - نیوز