انتشار کتاب جدید احمدرضا احمدی/ وقت خوب مصائب

بدون دریا از قایق می نویسم عنوان مجموعه شعر دیگری از احمدرضا احمدی است که این نیز توسط نشر چلچله به چاپ رسیده است.

در برخی شعرهای این مجموعه مثل دیگر شعرهای سال های اخیر شاعر، رد بیماری او دیده می شود.

احمدی حتی در این شعرهایش نیز، بیماری و بیمارستان را از صافی تخیلش گذرانده است و به شعرش وارد کرده است.

در شعر اول مجموعه با نام اتاق عمل، پرستاران، همسرم می خوانیم: بر قله های درختان/ پرنده ای ما را/ صدا می کند/ به دنبال سرزمین مادریش است/ که گم کرده است/ امشب مهتاب بیداد می کند/ قرار است/ فردا قلب مرا عمل کند/ من تسلیم و خوش نام/ لیوانم را از چای بیمارستان/ پر می کنم/ در انتظار جراح هستم/ پرنده از قله های درختان بازگشته است/ به پنجره ی بیمارستان نوک می زند/ شاید خیال نجات مرا دارد/ اما دیر است/ کلمات را زخم می زنم/ همسرم در کنار تختخواب من/ در بیمارستان/ چای مرا هم می زند/ که قبل از عمل بنوشم/ چای را می نوشم/ از کلمات خون می ریزد/ آوازخوانی در بیمارستان نیست/ که با آوازش مرا دلداری دهد/ آمپول های بی حسی/ را/ پرستاران/ به اطراف قلبم می زنند/ ساعت را نگاه می کنند/ در انتظار جراح هستند/ با من مهربان هستند/ به من لبخند می زنند/ از همسرم می خواهند/ اتاق را ترک کند/ همسرم چراغ ها را نگاه می کند/ از اتاق عمل بیرون می رود .