آرش حیدری وضعیت پسامدرن در جهان سوم

اگر پسامدرنیسم و وضعیت پسامدرن را در سامانه ها و چرخه های میل و آرزومندی سوژه ببینیم و بر جهان خیالی و عرصه ی تخیل سوژه های پسامدرن تمرکز کنیم، - این مرکززدایی از هویت وضوح بیشتری می گیرد.

مقدمه: پسامدرنیسم یک وضعیت اجتماعی/فرهنگی است یا یک وضعیت معرفت شناختی؟ پاسخ به این پرسش راهی است به سوی فهم پسامدرنیسم و ویژگی های آن.

عادت واره ی رایج اندیشیدن در ایران حول معرفت شناسی و شناخت شناسی میگردد و لذا برای فهم هر الگو و موقعیت، به جای تمرکز بر وضعیت برآمدن یک مفهوم و بسترهای تاریخی و اجتماعی آن، در پی یافتن ناسازه ها و هماهنگی های منطقی و دلالتی این مضامین است؛ بدون اینکه ارتباطش با زمینه های عینی و موقعیتی و در یک کلام، وضعیت برآمدن آن مفهوم مشخص شود.

جدال رایج و شناخته شده ی مدافعان پسامدرنیسم و منتقدان این وضعیت در ایران را می توان ذیل این گزاره فهم کرد که این جدال تنها در ساختاری مفهومی و معرفت شناسانه صورت بسته است و هیچ پژوهش متقن و مدونی برای فهم وضعیت فرهنگی اکنون ایران و نسبت آن با پسامدرنیسم، مدرنیسم یا سنت وجود ندارد.

غالب پژوهش ها با یک سوگیری ارزشی، تنها بر وجهی از تجربه ی سوژگی و فضای فرهنگی ایران تمرکز می کنند و یافته های یک پژوهش مقطعی را به کلیت جامعه ی ایران تعمیم میدهند و یا در رد و اثبات وجود یا عدم وجود س