گرامیداشت حجت الاسلام والمسلمین داستانی بنیسی قصدم این بود کنم خدمت دین و میهن ...

یکی از مهم ترین و جدی ترین دلمشغولی های شیخ اسدالله، نوشتن بود و همین علاقه و پشتکار و استمرار او موجب شد تا عادت به نوشتن را هر روز و پس از تعقیبات نماز صبح ترک نکند؛ - عادتی که به نگارش بیش از 120 کتاب چاپ شده و منتشر نشده منجر شد.

به گزارش سایت قطره و به نقل از" از قم، وقتی در روستای بِنیس از توابع شبستر آذربایجان شرقی به دنیا آمد، او را اسدالله نامیدند و البته برخی از مردم هم گاهی او را "شیرخدا" صدا می زدند.

در احوالات عرفانی یکی از اجداد او نوشته اند که وقتی می خواست به سفر برود، از همه حلالیت می طلبید و سپس به سفر می رفت.

پدر اسدالله هم البته عالم وارسته ای بود که با خواندن آیات عذاب قرآن گریه می کرد و با خواندن آیات بشارت و نعمت، متبسم می شد و عبارت اللّهم ارزقنا را بر زبان جاری می ساخت.

اسدالله از کودکی و نوجوانی، بچه ای پر شور بود و علاوه بر درس و تحصیل، به فعالیت های مختلف از جمله سفال سازی و آموختن فنون پهلوانی اشتغال داشت.

او به چنان سرعتی در آموختن دست یافته بود که دو سال از تحصیلش را در چهار ماه خواند و البته به چنان تبحری در ورزش کشتی هم دست یافته بود که توانست بسیاری از هم سن و سالان خود را شکست دهد.

اسدالله 25 ساله بود که تصمیم گرفت به آموختن علوم دینی و دروس حوزوی بپردازد؛ این بود که راه قم را در پیش گرفت و وارد حوزه علمیه قم شد.